Czuje, że odpływa, bo autobus, którym jedzie się kołysze. Nie jest mu dobrze, ma mdłości związane z tą beznadzieją w jakiej żyje. Ale wie, że gdzieś jest inny świat, świat, w którym wędrują fale, a żagle kołyszą do snu. To jest daleko, bardzo daleko.
Nie ważne, że to jest nieosiągalne, nie ważne, że to daleko, ale nie chodzi o to by złapać króliczka, ale by gonić go. Ale nawet nie chodzi o to by go gonić, ale o to by robić to długo i gonić daleko. Najciekawsze są cele dalekosiężne. W życiu chodzi o pokonywanie przestrzeni. A pokonywanie przestrzeni to pokonywanie odległości. A odległości są nieskończone.
Tym jest kino drogi. Nawet najnudniejszy scenariusz kina drogi jest ciekawy, bo nigdy akcja nie dzieje się w miejscu, ciągle przesuwa się dalej i dalej. Gdy pociąg jedzie to jest ciekawie, gdy się zatrzyma, to się robi strasznie nudno. Niechby kurna znów ruszył i jechał dalej!
Ale jest też kino wody. Kino rzeki (np. czas apokalipsy albo jądro ciemności) czy też kino morza (np. pan i władca na krańcu świata albo bunt na bounty). Jest też kino pustej przestrzeni (np. autostopem przez galaktykę albo gwiezdne wojny). W tych kinach zawsze chodzi o eksplorację przestrzeni, o to, że dalej jeszcze coś jest i ciekawe co to jest.
Wszystko może się nie udać. Zawsze możemy zabrnąć w ślepy zaułek. Ale ciągle możemy iść dalej. Możemy zmienić to złe miejsce, tę złą sytuację, tę fatalną przypadłość i możemy iść dalej. I dalej i dalej i dalej. Nieograniczoność przestrzeni czyni nas wolnymi. A nawet jeśli nam się nie chce iść, to możemy o tym zaśpiewać.
Grzegorz GPS Świderski
|
Byle dalej, dalej, dalej, dalej i dalej |
a D G |
|
W mroku na przystanku wsiadam |
a D |
|
Znowu wieczór, powrót z pracy, |
a D |
|
Móc nie słuchać cudzych rad, |
G |
| Byle dalej, dalej, dalej, dalej i dalej | a D G |
| Zakołysał się autobus, Na pustkowiu drzwi otwarte, Może złapię w kroplach deszczu, Chwycę prawdę, że odnajdę |
a D G e C D G G7 |
| W nocy sny wzburzone biją W odchodzących burty kutrów, Ku wzburzonym pędząc wichrom Może miną świat mych smutków. |
a D G e C D G G7 |
| Móc nie słuchać cudzych rad, Byle w uszach szeptał wiatr Z wędrującą falą gnać byle dalej. Nie żegnając starych dróg, W żaglach sen odnaleźć mógł, Aż po brzegu zawołanie: Byle dalej! |
G a h7 a7 G G a h7 a7 G7 |
| Byle dalej, dalej, dalej, dalej i dalej | a D G |
mPolska24
