Trzy pytania do Premiera Jarosława Kaczyńskiego

AK:Czy renegocjacje pakietu klimatyczno-energetycznego są możliwe?

Jarosław Kaczyński:  Uważam, że tak. Jeżeli znaczący, duży kraj europejski uprze się w jakiejś ważnej sprawie i znajdzie sojuszników – co jest bardzo trudne, ale osiągalne – to możliwe jest nawet doprowadzenie do zmiany w pakiecie. Ta zmiana może być bardzo prosta. Wystarczy przyjąć, że rokiem bazowym jest rok 1988 – bo od tego momentu udało nam się obniżyć emisję dwutlenku węgla o 30 procent. Kolejnym wyjściem mogłoby być przyjęcie innego roku bazowego, ale przy uzyskaniu dodatkowych pieniędzy na przebudowę polskiej energetyki, która i tak musi zostać przeprowadzona. Przy czym przebudowa nie oznacza rezygnacji z węgla, tylko wprowadzenie czystszych technologii, które są bardzo drogie. Jeżeli sprawa renegocjacji pakietu energetyczno-klimatycznego zostanie twardo postawiona, zaczniemy podkreślać na forum UE i mówić: jeżeli nie ustąpicie, będziemy wetować inne ważne rzeczy – co robili Hiszpanie – to wtedy rozpocznie się gra. Trzeba jednak pamiętać, że tutaj obok czynnika ekonomicznego występuje również czynnik ideologiczny.

AK:Jak postrzega pan rolę związków zawodowych ponad 20 lat po transformacji ustrojowo-gospodarczej Polski?

Jarsoław Kaczyński: Obecnie mamy stan głębokiej nierówności społecznej. Jednym z jej powodów jest słabość i mała liczebność związków zawodowych. W pewnym stopniu słabość związków wynika z głównej narracji społecznej, która dzisiaj jest antyzwiązkowa, obniża rangę organizacji związkowych i czyni je czymś podejrzanym. Z drugiej strony, jest to efekt podejścia do obcego kapitału i wystraszone przyjmowanie każdych warunków. Taka postawa przekłada sięna sytuację pracowników, a następnie jest powielana. W ten sposób nakręca się antyzwiązkowe koło. Czasem jest tak, że żeby coś w społeczeństwie zmienić, trzeba przyjąć nowe rozwiązania o charakterze administracyjnym.

AK: Ma pan na myśli zmianę ustawy o związkach zawodowych?

Jarosław Kaczyński: Taką zmianę ustawy, która stworzy-łaby dalej idące reprezentacje, niż już istniejące. Obecne reprezentacje nie są wystarczająco zawansowane, więc nie stanowią zachęty do przystępowania do związków. Istnieje też ogromna potrzeba zmiany antyzwiązkowej narracji społecznej. Kiedy rozmawiam z przedsiębiorcami, zdarzają się wśród nich i takie głosy, że w Polsce rządzą związki zawodowe, pracownicy maltretują przedsiębiorców i obdzierają ich do ostatniego grosza. To nieprawda, ale polemizowanie z takimi poglądami jest bardzo trudne. Niektórzy przedsiębiorcy są głęboko przekonani o słuszności tej teorii. Zdarzają się wśród nich czasem nawet tacy, którzy uważają, że w Polsce powinien powstać system pozwalający na dowolne zwolnienie pracownika i nie powinny istnieć żadne ograniczenia co do płacy. To jest bardzo uproszczony liberalizm, który nie prowadzi do niczego dobrego. Służy zdobywaniu łatwych pieniędzy, które są wydawane na konsumpcję, w dużej mierze poza Polską. Łatwy zarobek i łatwy wydatek. Tymczasem w Polsce poziom oszczędności jest bardzo niski, wystarcza jedynie na amortyzację i nie daje żadnych możliwości rozwojowych. Pieniądze można oczywiście pożyczać, ale też na poziomie oszczędności. Można również sięgać do innych zasobów, ale takie postępowanie kończy się niepokojami, a potem krachem. Patrząc na te wszystkie problemy, działacze związkowi powinni szukać nowej formuły działania. Przez wiele lat byliśmy przeświadczeni, że wiele rzeczy można osiągnąć poprzez Komisję Trójstronną. Dzisiaj o porozumienie w ramach Komisji jest niestety dużo trudniej.

AK

Źródło: Tygodnik Śląsko-Dąbrowski NSZZ Solidarność.

Niespełnione obietnice Donalda Tuska