Zwiększać czy wprowadzać instrumenty ograniczające koszty w systemach ochrony zdrowia krajów UE?

Należałoby zadać więc pytanie jaki kierunek obrać: zwiększać czy racjonalizować? Pozostawmy bez odpowiedzi to pytanie. Natomiast gdzie idą kraje UE. Według PROJEKTU WSPÓLNEGO SPRAWOZDANIA O ZATRUDNIENIU KOMISJI I RADY do komunikatu Komisji w sprawie rocznej analizy wzrostu gospodarczego na 2015 r., który stanowi, iż ,,w odpowiedzi na presje fiskalne kraje dokonują przeglądu wydatków na opiekę zdrowotną oraz poszukują sposobów na zapewnienie jakości za rozsądną cenę oraz rzeczywistych efektów. Wprowadzane są też instrumenty ograniczające koszty. Kilka państw członkowskich wdraża lub rozpoczęło wdrażanie strukturalnych reform systemów " style="color:#000000;">opieki zdrowotnej (Austria, Bułgaria, Cypr, Grecja, Hiszpania, Finlandia, Chorwacja, Irlandia, Rumunia, Słowacja i Zjednoczone Królestwo). W Finlandii uzgodniono reformę usług społecznych i opieki zdrowotnej, wskutek której odpowiedzialność za świadczenie usług spoczywać będzie na pięciu regionach opieki w zakresie opieki społecznej i usług zdrowotnych. Nowa ustawa o opiece wprowadzi istotne zmiany w państwowej służbie zdrowia w Zjednoczonym Królestwie (w Anglii), tworząc ramy prawne dla Funduszu Lepszej Opieki (Better Care Fund), który będzie stanowił ważną zachętę finansową dla władz lokalnych, aby zintegrować usługi opieki zdrowotnej i społecznej. Wiele państw członkowskich przyjęło środki mające ograniczyć rosnące koszty wydatków na opiekę zdrowotną (Austria, Bułgaria, Belgia, Cypr, Niemcy, Hiszpania, Francja, Chorwacja, Irlandia, Niderlandy, Portugalia, Słowenia i Zjednoczone Królestwo). Austria, Belgia i Francja skoncentrowały się na ograniczeniu wzrostu ogólnego poziomu wydatków na opiekę zdrowotną. Francja podjęła nowe działania mające ograniczyć wydatki na produkty farmaceutyczne poprzez lepsze ustanawianie cen i zachęcenie do przyjmowania leków generycznych. Podjęto różne działania mające na celu ulepszenie świadczenia usług zdrowotnych, a wiele z tych działań dotyczy obszaru e-zdrowia (w Austrii, Belgii, Bułgarii, na Cyprze, w Danii, Hiszpanii, Francji, na Litwie, Łotwie, Malcie, w Polsce, Portugalii, Szwecji, Słowenii, Słowacji i Zjednoczonym Królestwie). Cypr przeprowadza zasadnicze reformy związane z wdrażaniem nowej państwowej służby zdrowia oraz jej infrastruktury informatycznej oraz reformy szpitali publicznych i innych placówek zdrowotnych; reformuje też organizację Ministerstwa Zdrowia i zarządzanie nim. W Belgii przegłosowano plan działania na rzecz e-zdrowia, mający na celu upowszechnienie elektronicznej wymiany danych pacjentów i ich dokumentacji do 2018 r.

Wciąż istnieje konieczność poszukiwania nowych sposobów radzenia sobie z brakiem kadr, a zapewnienie dostępu do opieki zdrowotnej dla wszystkich wymaga dalszych działań. Niektóre państwa członkowskie intensywnie inwestują w pracowników służby zdrowia (Niemcy, Węgry, Łotwa, Malta, Słowacja). Łotwa zdecydowała się zwiększyć minimalne wynagrodzenie pracowników służby zdrowia o 10-12,5 %. Dla kilku państw członkowskich priorytetem pozostaje poprawa dostępu do usług opieki zdrowotnej (Bułgarii, Danii, Grecji, Finlandii, Francji, Irlandii, Luksemburga, Łotwy i Portugalii). W Grecji wszystkie nieubezpieczone osoby są obecnie oficjalnie uprawnione do korzystania z leków i opieki szpitalnej, o ile zajdzie potrzeba medyczna. W związku ze starzeniem się społeczeństwa wiele państw członkowskich podejmuje kroki, aby odpowiedzieć na szybko rosnący popyt na skuteczną, szybko reagującą opiekę długoterminową wysokiej jakości. Bułgaria przyjęła narodową strategię opartą na podejściu zintegrowanym, której celem jest zapewnienie wysokiej jakości usług socjalnych, w tym opieki długoterminowej. Od stycznia 2015 r. Niderlandy wdrażać będą gruntowną reformę strukturalną swego systemu opieki długoterminowej, która obejmuje przeniesienie odpowiedzialności z obecnego systemu na gminy i zakłady ubezpieczenia społecznego. W kilku państwach członkowskich brak usług w zakresie opieki długoterminowej pozostaje główną przeszkodą dla odpowiedniej ochrony przed ryzykiem finansowym związanym z potrzebą opieki długoterminowej oraz z zatrudnieniem kobiet”.