Zmieńmy nazwę Muzeum Powstania Warszawskiego

Nie można utrwalać głupoty. Nie można popychać kolejnych roczników patriotycznej młodzieży w szaleństwo. Trzeba przerwać, zepchnąć na margines, myślenie, dzięki któremu ponosimy klęski, które w dodatku czcimy, jakby były zwycięstwami.

W Warszawie nie ma muzeum jednego z naszych największych zwycięstw w historii – Bitwy Warszawskiej 1920. W Warszawie jest za to muzeum jednej z największych klęsk w naszej historii – Powstania 1944.

Dlatego trzeba zmienić nazwę tego muzeum i wybudować Muzeum Bitwy Warszawskiej 1920.

Samo Powstanie wywołało w zasadzie trzech ludzi – Antoni Chruściel, Leopold Okulicki i Tadeusz Pełczyński, którzy tak omotali – trochę jednak pańczyka od skakania na konikach a nie dowódcę wojskowego – Bora Komorowskiego, że w końcu wymusili na nim decyzję, która skończyła się likwidacją miasta, wojska, elity i 200 tysięcy ludności cywilnej.

Po co było wsadzać łeb pomiędzy topory dwóch największych wrogów Polski nie potrafię zrozumieć. Powstania można wywoływać jak są jakieś szanse na ich wygranie, a tu nie było najmnejszych. Zresztą nawet gdyby je wygrali – to przecież doskonale wiedzieli co Sowieci zrobili w Wilnie, gdy AK powitało ich „jako gospodarze”.

Przypomnę, że powstanie wywołano wbrew Naczelnemu Wodzowi, gen. Kazimierzowi Sosnkowskiemu, który wielokrotnie wyraźnie go zakazywał. Generał Anders nazywał ich zbrodniarzami i chciał stawiać przed sądem. Wywołano je trzech ludzi presją na Bora i siecią intryg, łącznie na przykład z fałszowaniem meldunków, że wojska sowieckie są już na Pradze. Panowie posunęli się do tego, że odcięli od świata gen. Albina Skroczyńskiego (dowódcę Warszawskiego Okręgu AK, zwierzchnika Montera, który był tylko szefem AK w samej Warszawie), który był zdecydowanym przeciwnikiem tego szaleństwa.

31 lipca na Pańskiej rano na zebraniu sztabu AK, ta trójka przegrała, zapadła decyzja, że powstania nie będzie. No to zadbała o to, żeby odbyło się drugie zebranie po południu na którym byli już tylko we trójkę z Borem, mistrzem w skakaniu na konikach w pięknym mundurku. I wtedy właśnie zapadła ta tragiczna w skutkach decyzja.

O tych faktach bardzo niechętnie słuchają zwolennicy czczenia Powstania, a nie jego żołnierzy.

Dla mnie bohaterami są Żołnierze powstania oraz na przykład płk. Władysław Lniarski, dowódca Białostockiego Okręgu AK, który odmówił wykonania rozkazu i nie wykonał akcji „Burza”, ocalając tym samym dziesiątki tysięcy ludzi, a nie jakiś tam Monter, który wysyła dzieci z jednym karabinem, do zdobycia garnizonu niemieckiego (z tej „akcji” z całego oddziału przeżyło-  zdaje się – 2 osoby).

Dlatego jak najszybciej trzeba zmienić nazwę muzeum, wybudować muzeum 1920, żeby wpajać młodzieży chłodną kalkulację polityczną, a nie samobójcze szaleństwo.