Gospodarka Polska wyprzedawana i rujnowana od lat, prywatyzowany majątek narodowy, który ma przynosić dochód PAŃSTWU – a więc zarabiać również na Rząd, administrację państwową i utrzymanie obronności kraju – przerzuca te koszty na nas – obywateli tego kraju. A my tych kosztów nie jesteśmy w stanie ponieść. Wobec czego w najbliższym czasie – bezkrwawo, bez trzeciej wojny punickiej, na skutek bankructwa kraju – Polska przestanie istnieć.
„Polacy chcą niepodległości, lecz pragnęliby, aby ta niepodległość kosztowała dwa grosze i dwie krople krwi – a niepodległość jest dobrem nie tylko cennym, ale i bardzo kosztownym.” J.K. Piłsudski
Kartagina, która powstała (wg tradycji pisanej) w 814 roku p.n.e. zaczęła stopniowo odgrywać dominującą rolę w basenie Morza Śródziemnego. Opanowawszy jego zachodnią część, nie pozwalała na pojawienie się jakiejkolwiek konkurencji, skutecznie eliminując zagrożenie. Dlatego też początkowo wspierając młode jeszcze państwo rzymskie starała się osłabić greckie miasta w tym regionie. Z czasem jednak sytuacja odwróciła się. Niebezpiecznie dynamicznie rozwijający się dotychczasowy sojusznik, który ostatecznie podporządkował sobie w 272 roku p.n.e. Tarent, poszerzył swoją sferę wpływów. Kartagina, która pomagała miastom greckim w trakcie działań wojennych, stanęła w obliczu wojny z Rzymem.
Zwycięstwo Rzymian w I wojnie punickiej (264 - 241 r. p.n.e.) znacząco wpłynęło na rozwój państwa rzymskiego. Kartagina na mocy podpisanego pokoju z Rzymem, utraciła Sycylię, Korsykę i Sardynię oraz zobowiązana była zapłacić na rzecz Imperium Romanum odszkodowania wojennego w ciągu 10 lat w kwocie 3.200 talentów srebra, co doprowadziło do rebelii najemnych wojsk (z powodu niezapłacenia im żołdu) i dalszego osłabienia gospodarki. Pokonanie silnej Kartaginy, uważanej dotychczas za najsilniejsze państwo Morza Śródziemnego, całkowicie zmieniło postrzeganie świata przez Rzymian. Wszystko co znajdowało się poza granicami państwa uznawane było za pogańskie i barbarzyńskie. Rozwinęła się idea ekspansjonizmu, która głównie wpłynęła na szerzenie się tendencji agresorskich. Zdobycie nowych ziem pozwoliło Rzymowi wkroczyć w nowy okres, podbojów pozaitalskich.
Pokój trwał 23 lata. Szybki rozwój Kartaginy – podboje w Hiszpanii – nie uszły uwadze Rzymu. Doszło do II wojny punickiej (218 - 201 r. p.n.e.), ponownie przegranej przez Kartagińczyków. Spowodowało to dalsze osłabienie gospodarcze i terytorialne Kartaginy – musiała ona zrezygnować ze wszystkich posiadłości położonych poza Afryką Północną (Hiszpania, ponownie Sycylia). Ponadto zobligowana została do zapłacenia ogromnych reparacji wojennych, w wysokości 10.000 talentów srebra. Ograniczono również drastycznie wielkość floty wojennej Kartaginy do 10 okrętów, a polityka wojenna Kartaginy miała być zatwierdzana przez Rzym – także działania obronne.
Drugi pokój zawarty w roku 201 p.n.e. trwał 52
lata. Kilka dekad szybkiego wzrostu kartagińskiej gospodarki nie uszło uwadze Rzymu. Gdy Katon Starszy odwiedził miasto w 153 p.n.e. i ujrzał jego odrodzenie, stał się fanatycznym wręcz zwolennikiem jej całkowitego ujarzmienia. III wojna punicka (149 - 146 r. p.n.e.) zakończyła się zagładą Kartaginy. Na rozkaz Senatu rzymskiego została ona doszczętnie zniszczona, a ziemia na której miasto się znajdowało posypana solą i przeklęta.
Tereny byłego państwa przekształcono w nową prowincję - Afrykę, a mieszkańców wysiedlono, bądź wymordowano. Nazwę Kartaginy starano się wymazać z pamięci. Jeden z największych rywali Rzymu przed
naszą erą nigdy już się nie odrodził.
Rzeczpospolita Obojga Narodów czyli Królestwo Polskie i Wielkie Księstwo Litewskie, od XVII wieku częściej znane jako Rzeczpospolita Polska, była państwem federacyjnym składającym się z Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Powstało na mocy unii lubelskiej i latach 1569-1795 było największym państwem leżącym w Europie, obejmującym terytoria dzisiejszej Polski, Litwy, Białorusi i Ukrainy, a częściowo także Łotwy, Estonii, Rosji, Mołdawii i Słowacji. W 1618 osiągnęło maksymalny zasięg terytorialny wynoszący ok. 1 153 465 tys. km².
Do połowy XVII wieku Rzeczpospolita zajmowała wysoką pozycję na arenie międzynarodowej. Jednakże wojny, powstania i rebelie kozackie doprowadziły do gospodarczego kryzysu państwa, po którym nastąpił kryzys polityczny, a w efekcie anarchia i rozkład instytucji władzy. W XVIII wieku Rzeczpospolita znalazła się w kręgu wpływów rosyjskich, a następnie przestała istnieć na skutek trzech rozbiorów w 1772, 1793 i 1795 roku.
Po 123 latach Polska jako II rzeczpospolita zaistniała ponownie na mapach świata. Za początek II Rzeczypospolitej przyjmuje się datę 11 listopada 1918r., kiedy to Józef Piłsudski objął władzę wojskową z rąk Rady Regencyjnej w Warszawie, a 14 listopada 1918r. również władzę cywilną. Rada Regencyjna oraz Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej rozwiązały się przekazując władzę Piłsudskiemu jako Tymczasowemu Naczelnikowi Państwa.
Pokój trwał niespełna 21 lat.
Agresja na Polskę dokonana przez Trzecią Rzeszę (1 września 1939 r.) i ZSRR (17 września 1939 r.) starła ponownie Państwo Polskie z mapy Europy. Przez cały okres II Wojny Światowej Rząd RP znajdował się na uchodźstwie, a jako podległa mu administracja w okupowanym kraju istniało Polskie Państwo Podziemne i jego struktury polityczne i wojskowe (Armia Krajowa). Wycofanie dyplomatycznego uznania dla Rządu RP na uchodźstwie przez Wielką Brytanię i USA 6 lipca 1945r. przyjąć należy za faktyczny koniec II Rzeczypospolitej.
„linia czerwona oznacza granice II RP z lat 1918-1945linia niebieska oznacza granice Polski które miały być po 1945r zgodnie z tzw. Linią Curzona + Prusy ale z winy aliantów (głównie USA), Stalin wykreślił swoją wersję polskiej granicy wschodniej w oparciu o pakt Hitler-Stalin z 1939r a część północną Prus zabrał dla siebie jako zdobycz wojenną (przy akceptacji USA i Wlk. Brytanii)kolor różowy - oznacza teren obecnej Polski”
W 1990r. insygnia prezydenckie II RP zostały przekazane przez Ryszarda Kaczorowskiego - ostatniego Prezydenta II Rzeczypospolitej na uchodźstwie – pierwszemu wybranemu w wolnych wyborach Prezydentowi RP.
Od tego momentu upłynęło ponad 20 lat.
Pierwsze (wolne) wybory prezydenckie w Polsce powojennej (rok 1990r.) wygrał Lech Wałęsa (uznawany przez część opozycji solidarnościowej za TW „Bolka”)
Kolejne wybory prezydenckie w roku 1995 wygrał Aleksander Kwaśniewski (podejrzewany o współpracę z SB pod pseudonimem TW „Alek”)
Następne – 2000r. – ponownie Aleksander Kwaśniewski.
Rok 2005 wyniósł na stanowisko Prezydenta po raz pierwszy po II wojnie światowej człowieka wykształconego, kulturalnego, inteligentnego i – co więcej – nieskażonego jakimkolwiek podejrzeniem o współprace z aparatem służb PRL, mającego na uwadze wyłącznie dobro swojego i naszego kraju.
Lech Kaczyński swoją postawą prowadzenia polityki wobec państw dawnego Układu Warszawskiego oraz Gruzji i Republik zachodnich dawnego ZSRR z pewnością stanowił zagrożenie dla planów obecnych władców Rosji. Zbudowanie silnego bloku państw w Europie, państw należących do UE oraz wspierających się wzajemnie wobec rosnącej potęgi wschodniego dawnego komunistycznego imperium, zupełnie nie leży w
żywotnych interesach Putina. Czy dlatego nasz Prezydent musiał zginąć?
Gospodarka Polska wyprzedawana i rujnowana od lat, prywatyzowany majątek narodowy, który ma przynosić dochód PAŃSTWU – a więc zarabiać również na Rząd, administrację państwową i utrzymanie obronności kraju – przerzuca te koszty na nas – obywateli tego kraju. A my tych kosztów nie jesteśmy w stanie ponieść. Wobec czego w najbliższym czasie – bezkrwawo, bez trzeciej wojny punickiej, na skutek bankructwa kraju – Polska przestanie istnieć.
W roku 2007 (5 listopada) rząd Jarosława Kaczyńskiego po przegranych wyborach podał się do dymisji.
W roku 1992 ze stanowiska premiera został ODWOŁANY przez ówczesnego Prezydenta RP premier Jan Olszewski.
„Nieważne, kto głosuje, ważne, kto liczy głosy.” – powiedział Józef Stalin
Kartagina przegrała trzy wojny punickie, chociaż mogła – wydając swojego wodza, Hannibala, Rzymowi– dwóch z tych wojen uniknąć, być może i trzeciej. Stanowiła ogromne zagrożenie dla młodszego od siebie Imperium Rzymskiego, którego apetyt na panowanie nad
światem był nienasycony. Kartagina musiała zostać zburzona, aby Rzym mógł zawładnąć światem. Czy Polska również musi przestać istnieć, aby apetyt imperialny naszego wschodniego sąsiada został zaspokojony?
CIRI
Wykorzystane zdjęcia pochodzą z:
galeria.sarmacja.org
jerzwałd.pl
wikimedia.org
histmag.org
Data:
Kategoria:
Polska
Fiatowiec
Zawsze na straży prawa. Opinie i wywiady z ciekawymi ludźmi. - https://www.mpolska24.pl/blog/zawsze-na-strazy-prawa-opinie-i-wywiady-z-ciekawymi-ludzmiFiatowiec: bloger, dziennikarz obywatelski, publicysta współpracujący z "Warszawską Gazetą". Jestem długoletnim pracownikiem FIATA.Pomagam ludziom pracy oraz prowadzę projekty obywatelskie.
mPolska24
