Włazi Rosja z butami,
z tajemnicą, z łagrami
Nikt jej w świecie nic złego nie powie.
...-Tak. To my! - No i co?
Tu na zachód się szło,
zawsze czując lufę przy głowie.
Polska - nasza ulica!
Nie żadna zagranica!
Niech sobaki trzymają w kagańcach!
Idzie Rosja czerwona
znowu w krwi umoczona,
po to żeby znów doić Giermańca.
Ma być dywan czerwony.
Przy nim rząd uniżony.
Mają nam się pochylić sztandary.
W cerkwi dzwon niech zahuczy.
To Was czegoś nauczy
- jak tu czcić kagiebistów starych.
Wsio tu mamy na smyczy!
Z nami świat znów się liczy,
Ameryka się w oczach zapada.
Sama jesteś Warszawo.
Szanuj więc swoje prawo!
Całuj rękę wielkiego sąsiada!
A ten krzyż co tu był pod pałacem,
chce pochylić się wielkim płaczem.
Zda się słyszy jeszcze czasami
- Eli, Eli, lema sabachthani?
Opublikowano za zgodą autora wiersza.
mPolska24
