Ma ona podłoże psychologiczne. Ważną cechą jest ciągłe poczucie niedoskonałości i nieustanna potrzeba dążenia do wymarzonego, idealnego „ja”- chorzy widzą się jako mniej umięśnionych niż są w rzeczywistości.
Do kryteriów chorobowych należą między innymi: unikanie sytuacji społecznych, w których ciało jest szczególnie podatne na ocenę (baseny, plaże itp.), nadmierne uprawianie sportów i ograniczenia dietetyczne. Osoby dotknięte bigoreksją mają więc problemy z prawidłowym funkcjonowaniem w społeczeństwie, także ze względu na niewielką świadomość objawów i mechanizmów tego zaburzenia. W skrajnych przypadkach chorzy rezygnują ze wszelkich aktywności poza wizytami na siłowni.
Osoby cierpiące na bigoreksję kompulsywnie dbają o treningi i o pilnowanie spożywanych kalorii- zarówno ich ilości, jak i czasu przyjmowania. Często wpływa to niekorzystnie na kontakty towarzyskie i funkcjonowanie w społeczeństwie, ponieważ chorzy zaniedbują spotkania i więzi z innymi na rzecz czynności niezbędnych do ulepszania swojej sylwetki. Dieta osób cierpiących na bigoreksję zazwyczaj jest wysokobiałkowa, ograniczająca spożycie ważnych składników odżywczych. Wiąże się to z niedoborem witamin, które może z kolei prowadzić do kolejnych konsekwencji zdrowotnych.
Bigoreksja jest mało znanym obecnie zaburzeniem, ale może powodować poważne konsekwencje zdrowotne i społeczne. Organizm bigorektyków często jest wyniszczony przez ścisłą dietę i treningi, a ich kontakty z bliskimi ulegają pogorszeniu. Jest to zaburzenie wpływające na wszystkie obszary życia chorych i dlatego tak ważne jest aby wiedzieć jak rozpoznać czy nasz znajomy, przyjaciel lub członek rodziny nie pokazuje pierwszych objawów.
źródło: www.aktywniepozdrowie.pl
mPolska24
