Źródło: http://ru.krymr.com/content/article/26777880.html
O Autorze wypowiedzi:
Andriej Borisowicz Zubow – urodzony 16 stycznia 1952 r. w Moskwie radziecki i rosyjski historyk, religioznawca i politolog. W artykule „Anschluss bez cudzysłowiu” napisał m.in.: Obecna Rosja to słabe z militarnego punktu widzenia państwo, a z gospodarczego skazane na klęskę. Nie należy od niego oczekiwać realnej przeciwwagi dla NATO. Uknuty przez Moskwę anszlus Krymu okaże się w rzeczywistości bezsensowną awanturą.
Rosja w tym stanie nie przetrwa 2015 roku
Główne myśli Andrieja Zubowa na temat obecnej Rosji:
1. W 2014 roku Rosja wymyśliła tak, że okazała się we wrogich relacjach z całym otaczającym ją światem, nie wyłączając swoich najbliższych sojuszników, jak Białoruś i Kazachstan, nie mówiąc już o Europie, nie wspominając już o USA. Nawet z Chinami stosunki wcale nie są sojusznicze, Chiny całkiem niedawno oświadczyły, że teraz sojuszników nie będzie, będą partnerzy. I w tym partnerstwie pozycja Rosji nie należy do wygodnych. Rosja okazała się w izolacji wobec całego świata. To sytuacja nie mająca precedensu. A przy tym w izolacji okazało się państwo z absolutnie słabą gospodarką, o wiele słabszą od gospodarki ZSRR ostatnich dziesięcioleci swojego istnienia. W ZSRR gospodarka była jakoś zróżnicowana. Wiele rzeczy się produkowało, fakt że złej jakości i ustępujących swoim europejskim analogom. Ale mimo wszystko kraj produkował telewizory, samochody, lodówki. Obecnie Rosja całkowicie jest uzależniona od importu sprzętu, żywności oraz materiału siewnego dla rolnictwa. Jest całkowicie uzależniona od ropy, którą sprzedaje głównie tym krajom, z którymi ma najgorsze stosunki, czyli z Europą i USA. Ceny na ropę poszły w dół. W rezultacie Rosji grozi bieda i bardzo głęboki systemowy kryzys gospodarczy, co w oczywisty sposób, jak to zawsze bywa po latach wątpliwego dobrobytu, jakie Rosja miała do 2014 roku, wywoła społeczne niepokoje. To prawo Alexisa de Tocqueville, mówiące o tym, że rewolucje następują nie wtedy, kiedy jest źle, a wtedy, kiedy było dobrze i gwałtownie stało się źle. To właśnie stało się w Rosji. Tak więc mrocznie widzę perspektywy Rosji w 2015 roku. Oczywiście nie jestem prorokiem i nie mogę powiedzieć, w jakiej to się odbędzie formie. Jednakże niewątpliwie w takim swoim obecnym stanie Rosja długo nie pociągnie i tego roku, 2015, nie przetrwa. Albo otworzy się ponownie dla świata, albo upadnie, grzęznąc w głębokich społecznych konfliktach.
2. Rosja w ciągu ostatnich 25 lat przechodziła do nie wiadomo czego. W jasny sposób widać do czego przechodziły społeczeństwa Europy Środkowo-Wschodniej. Przeszły od totalitarnego reżimu, reżimu społecznej własności do demokracji, do własności prywatnej, do prywatno-właścicielskiej przedsiębiorczości z zachowaniem swobód demokratycznych. To pozwoliło im w ciągu ćwierćwiecza ponownie stać się częścią jednej Europy, stać się częścią atlantyckiego systemu bezpieczeństwa. Tu jest wszystko całkowicie jasne: mamy do czynienia z tranzycją, przejściem od jednego do drugiego. Podobnie stało się z Niemcami, które przeszły od nazistowskiego totalitarnego reżimu, co prawda zachowującego własność prywatną, do demokracji i stały się częścią wolnego świata zachodniego. Wydawało się, że w ciągu tych 25 lat Rosja powinna była przejść od totalitarnego uspołecznionego ustroju gospodarczego do tegoż demokratycznego, rynkowego, liberalnego społeczeństwa i stać się częścią tegoż europejskiego, atlantyckiego świata. Nic z tego jednak się nie zdarzyło. Rosja nigdzie nie przeszła. I w tym jest cała sprawa. Rosja zawisła w takim niezrozumiałym stanie przejściowym. Próbowała dokonać tego przejścia w latach 90-tych, mniej lub bardziej szczerze, ale bardzo szybko poniechano tego wszystkiego. A i próby te były niekonsekwentne. Dekomunizacja, jaką przeszły wszystkie kraje Europy Środkowej, przez Rosję nawet nie była zaczęta. Nie było ani zwrotu własności, ani lustracji osób odpowiedzialnych za poprzedni reżim, ani następstwa prawnego przy wykorzystaniu przedkomunistycznych doświadczeń, ani zmiany historycznego paradygmatu. W rezultacie Rosja powróciła do tego, od czego odchodziła. Tak, nie mamy już własności socjalistycznej, lecz własność ta wcale nie uległa dyfuzji pomiędzy wielu członków społeczeństwa, jak to miało miejsce w krajach Europy Środkowej. Własność ta koncentruje się w rękach kilkuset rodzin. Powstała realna oligarchiczna władza nad olbrzymią liczbą zarekwirowanej ludności, jak w czasach sowieckich, oraz własności podzielonej w wąskim gronie osób, własności, która przynosi ogromne dochody. Nie mamy demokracji. Nie mamy praw człowieka, jakichkolwiek wolnościowych podstaw państwa. Dlatego nie jesteśmy we wspólnocie atlantyckiej, nie jesteśmy w Europie. Rozumie się, że nie jesteśmy w Azji. Nigdzie nie jesteśmy. Rosja znowu okazała się autorytarnym państwem ze zmonopolizowaną własnością, ze skłonnością do totalitaryzmu. Niestety, póki co tendencja totalitarna nasila się. I to co u nas teraz powstaje, to nie komunistyczne państwo lecz w związku ze zmianą stosunków własnościowych i zmianą stosunku do religii, powstaje raczej państwo typu faszystowskiego w rodzaju Włoch Mussoliniego. Jednakże jest to bardzo niebezpieczne zjawisko dla sąsiednich państw, dla Europy, dla świata i przede wszystkim dla samej Rosji. Kiedy Mussolini zaproponował w pierwszej połowie lat 20-tych XX wieku taką formę organizacji państwa, kiedy potem odniosła ona sukces we Włoszech, rozwiązując wiele problemów związanych z głębokim kryzysem społeczno-gospodarczym we Włoszech po I wojnie światowej, wiele państw europejskich i, nawiasem mówiąc, państw Ameryki Łacińskiej uznało taką formę za niezwykle pociągającą. I w Europie powstało dość dużo reżimów typu faszystowskiego, nie nazistowskiego, bez polityki rasowej, a właśnie faszystowskiego typu państwa korporacyjnego. (…) Oczywiście wszystko to się skończyło, taka droga okazała się bez przyszłości. Dawała krótkoterminowy rezultat, doprowadziła do agresji i nieszczęścia z jej powodu. Dla Włoch to była Abisynia i Libia, współudział w niemieckiej agresji, a w rezultacie – katastrofa. Wydaje mi się, że dane wyjściowe we Włoszech były o wiele lepsze. Włochy miały wielu sojuszników. Do 1940 roku były uznawane jak część wspólnoty europejskiej. W obecnej Rosji nic z tych rzeczy nie ma. Dlatego nasz reżim rozwinął się i ukształtował wtedy kiedy okazaliśmy się w pełnej izolacji. Gospodarki też nie mamy. Tam były fabryki Fiata, tam były stocznie Livorno. A co jest u nas? A u nas niczego nie ma. Dlatego przyszłość rysuje się smutno bardzo. I obawiam się, że nie mówimy o dziesięcioleciach, czy o wielu latach, lecz że stanie się to znacznie wcześniej. (…)
3. Różne mogą być efekty tej porażki w konfrontacji z całym światem. Efektem może być neokomunizm, może być jakiś efekt nacjonalistyczny, a nawet nazistowski. Mamy wśród nas takich ruskich faszystów i są oni dość silni. Dałby Bóg, by na czele Rosji stali mądrzy i dobrzy ludzie (takich oczywiście też mamy), którym by się udało z pomocą reszty świata przeprowadzić procesy dekomunizacji, detotalitaryzacji naszego społeczeństwa, zwrócić to społeczeństwo wspólnocie europejskich, chrześcijańskich czy postchrześcijańskich, wszystko jedno, narodów. Byłoby to bardzo ważne. Ale kwestia jest otwarta.
mPolska24
