Strony zgadzają się, że zbrojna napaść na jedną lub więcej z nich w Europie lub Ameryce Północnej będzie uznana za napaść przeciwko nim wszystkim i dlatego zgadzają się, że jeżeli taka zbrojna napaść nastąpi, to każda z nich, w ramach wykonywania prawa do indywidualnej lub zbiorowej samoobrony, uznanego na mocy artykułu 51 Karty Narodów Zjednoczonych, udzieli pomocy Stronie lub Stronom napadniętym, podejmując niezwłocznie, samodzielnie jak i w porozumieniu z innymi Stronami, działania, jakie uzna za konieczne, łącznie z użyciem siły zbrojnej, w celu przywrócenia i utrzymania bezpieczeństwa obszaru północnoatlantyckiego.
O każdej takiej zbrojnej napaści i o wszystkich podjętych w jej wyniku środkach zostanie bezzwłocznie powiadomiona Rada Bezpieczeństwa. Środki takie zostaną zaniechane, gdy tylko Rada Bezpieczeństwa podejmie działania konieczne do przywrócenia i utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa.
Jak na moją znajomość geografii, to Afganistan nie leży nad północnym Atlantykiem, ale żadnym ekspertem w tej dziedzinie nie jestem, tylko trochę map hobbistycznie przeglądałem. Ponadto Polacy od lat nie chcą tej interwencji, nie rozumieją dlaczego walczą tam nasi żołnierze, a mgliste tłumaczenia w stylu “walka z terroryzmem” niewielu już przekonują. Słyszę, że nasza obecnosć tam jest związana z polską racją stanu - ok, ale w takim razie chciałbym poznać korzyści, jakie mamy z pomocy Amerykanom. Politycy mają zwyczaj - jedno mówą a drugie czyną - w życiu zwykłego człowieka nazywa się to hipokryzją. Opowiada nam się bajkę o tym, co dostaniemy i jak bardzo nasza pomoc jest cenna, jak my jesteśmy cenni dla naszych strategicznych sojuszników zza oceanu. Ale jedyne realne zyski jakie ja zaobserwowałem, to samoloty - Herkulesy z amerykańskiego demobilu. Bilans: 12 lat na wojnie, 43 żołnierzy poległych, dziesiątki czy setki rannych, ale możemy otrąbić sukces - opłaciło się - dostaliśmy kilka czterdziestoletnich samolotów, które latały jeszcze w Wietnamie, a jak takie zasłużone, to szkoda było wyrzucić na złom, więc dali je Polaczkom. Doskonale zdaję sobie sprawę, że USA jest naszym najważniejszym sojusznikiem, ale dzisiejsze zasady tej współpracy mnie zdecydowanie nie satysfakcjonują. A od ministra Siemioniaka chciałbym usłyszeć, jakie profity ma Polska po tylu latach bicia się z coraz bardziej mityczną Al.-Kaidą, do której struktur wpisuje się na siłę wszystkich lokalnych bandytów, którzy według mnie nie tworząj żadnej hierarchicznej struktury. Przybył do nas ostatnio w odwiedziny sekretarz stanu USA John Kerry i w zasadzie wydaje mi się, że jak zwąchał, że mamy 58 miliardów do wydania na armie, to chciałby abyśmy wydali je u niego, a nie np. w Niemczech lub o zgrozo! U siebie. Polityka zagraniczna opiera się na interesach, jeśli nie mamy żadnego witalnego interesu w “misji stabilizacyjnej” w Afganistanie, to proponuje pakować manatki i wracać nad Wisłę.
Tomasz Dworzyński
mPolska24
