Listy poparcia czyli parę słów o bezsensie

Ktoś podpisał Artura Żmijewskiego pod listem poparcia dla warszawskiego referendum. To znaczy niezupełnie ktoś tylko sam Artur Żmijewski, z tym że nie aktor znany z ról księdza Mateusza i doktora Kuby Burskiego, a reżyser związany z „Krytyką Polityczną” i galerią „Foksal”. To samo nazwisko i imię, dwaj różni ludzie – zdarza się, nic wielkiego się właściwie nie stało, w przypadku Jana Kowalskiego prawdopodobieństwo takiego trafienia byłoby jeszcze większe. I nie byłoby sprawy gdyby dziennikarzom chciało się sprawdzić, do kogo rzeczone imię i nazwisko należą. Niestety nie chciało się, wobec czego Artur Żmijewski aktor poczuł się zobowiązany sprawę wyjaśnić, co też uczynił w tonie lekkiego wzburzenia wydając oświadczenie, w którym pisze m.in.: „Szczególnie, iż jako osoba od 1978 roku zameldowana, płacąca podatki oraz głosująca w Legionowie nie mam prawa ani woli wyrażania opinii na temat Prezydenta Warszawy!!!”. Kropka. Nie mieszka w Warszawie zatem nie wypowiada się w sprawach Warszawiaków dotyczących. Uczciwie i wprost, bez ogródek i słownych akrobacji.

Pojawiła się też druga lista celebrytów, odmienna od pierwszej bo wzywająca Warszawiaków do pozostania w domach. Na niej też nie ma podpisu Artura Żmijewskiego (tym razem żadnego), są za to autografy tak wybitnych mieszkańców stolicy jak Lech Wałęsa (mieszka w Gdańsku), Elżbieta i Krzysztof Penderecki (związani z Krakowem) czy Daniel Olbrychski (Drohiczyn) i Marek Kondrat (znowu Kraków). No tak, ale oni mieli tak wolę jak i prawo wyrażać opinię na temat Prezydenta Warszawy, wszak popieranie przewodniej siły to zaszczyt i obowiązek. O ile oni faktycznie coś podpisali, bo ilość błędów ortograficznych w imionach i nazwiskach sugeruje, że ktoś wypisał ich z pamięci i w wielkim pośpiechu, nie zadając sobie nawet trudu by przejąć się poprawnością pisowni. Kim na przykład jest Gouda Tencer? Chodzić chyba musi o jakiegoś warszawskiego serowara, bo raczej trudno przypuszczać by pani GOŁDA Tencer, znana aktorka i piosenkarka, nie wiedziała jak poprawnie zapisać swoje imię. Albo Danuta Szafarska? Nie wątpię, że osoba o takim imieniu i nazwisku istnieje, ale z Danutą Szaflarską nie ma raczej zbyt wiele wspólnego...

Zostawmy jednak kpinę i zastanówmy się przez chwilę nad sensem istnienia obydwu list, zarówno tej popierającej udział w referendum jak i tej nawołującej do zostania w domach. Czyżby państwo celebryctwo uważało, że Warszawiacy nie mają swojego rozumu i trzeba im, niczym małym dzieciom, mówić co mają robić? Ja wiem, że istnieje taki gatunek człowieka, który zanim nie dostanie do rąk swojej ulubionej gazety nie wie co ma myśleć, jednakowoż jeszcze do niedawna byłem przekonany, że jest to margines, którym przejmować się absolutnie nie należy – tych ludzi przekonywać nie trzeba, oni i tak skrzętnie wykonają rozkaz prezesa, przewodniczącego czy innego genseka oraz zastosują w praktyce instrukcję obsługi zapisaną w GaPolu, GazWybie albo Trybunie. Do kogo zatem mają trafić te listy poparcia? Do niezdecydowanych? Bez sensu zupełnie – ich trzeba przekonać konkretem a nie znaną gębą. Mam dziwne wrażenie, że te listy mają dodać animuszu sztabowcom obydwu stron sporu, jednak to też będzie mało skuteczne. Jeżeli panowie Olbrychski czy Żmijewski (reżyser) naprawdę chcą ich zachęcić do pracy to powinni raczej pofatygować się osobiście. Najlepiej z flaszką.