Jak donosi tegoroczny raport MKZZ prześladowania w najgorszej formie – czyli zabójstwa działaczy związkowych wzrosły w 2009r. o 30 proc. w stosunku do liczby zabójstw popełnionych w 2008r.
Śmierć w 2009 r. poniosło 101 związkowców i działaczy na rzecz obrony praw pracowniczych, w 2008 było to 76 osób. Regionalnie zjawisko przedstawia się następująco: 48 osób zabitych w Kolumbii, 16 w Gwatemali, 12 w Hondurasie, 6 w Meksyku, 6 w Bangladeszu, 4 w Brazylii, 3 na Dominikanie, 3 na Filipinach, 1 w Indiach, 1 w Iraku oraz 1 osoba w Nigerii. Kolumbia po raz kolejny jest krajem o największej liczbie zabójstw dokonywanych za działalność związkową. Bardzo niepokojący jest także wzrost przemocy na tym tle w Gwatemali i Hondurasie.
Związkowcy na świecie wciąż pozostają w więzieniach
Skazani są za działalność na rzecz obrony praw pracowniczych. W 2009 roku dołączyła do nich kolejna setka. Wielu innych zostało aresztowanych w Iranie, Hondurasie, Pakistanie, Korei Płd., Turcji i Zimbabwe. Ogólna sytuacja związków zawodo-wych w dalszym ciągu pogarsza się , w szczególności dotyczy to Egiptu, Rosji, Korei Płd. i Turcji.
Prawa związkowe są naruszane w brutalny sposób
W wielu przypadkach zupełnie bezkarnie, represje wobec działaczy związkowych nie ustają, zaś rządy nie wypełniają swoje-go zadania w zakresie zapewnienia przestrzegania praw związkowych oraz ochrony osób walczących w obronie praw pracowniczych. Rządy wielu krajów znowu pokazały swoje intencje utrzymania mocnej kontroli nad działalnością związkową. Związki zawodowe należą do czołowych organizacji walczących o demokrację, anty demokratyczne rządy są zagrożeniem dla demokracji ale także działań związkowych. Dowody takich działań widoczne są w Hondurasie czy Gwinei, gdzie protest przeciwko panującej juncie zamienił się w krwawą masakrę.
Łamane jest prawo do strajku
W wielu przypadkach pracownicy biorący udział w strajkach byli prześladowani, świadczą o tym raporty z niemalże całego świata. Prześladowania te przyjmują różną formę. Za udział w demonstracjach zatrzymani i aresztowani byli związkowcy w Algierii, Argentynie, Białorusi, Birmie, Wybrzeżu Kości Słoniowej, Egipcie, Hondurasie, Indiach, Iranie, Kenii, Nepalu, Pakistanie i Turcji. Zwolnienia z pracy z tytułu prowadzenia związkowej działalności odnotowane zostały na całym świecie. Natomiast w Bangladeszu 6 pracowników przemysłu tekstylne-go, biorących udział strajku domagając się podwyżek płac , zmarło w wyniku policyjnej interwencji.
Nasiliły się antyzwiązkowe praktyki pracodawców
Wiele firm na świecie zastraszało pracowników groźbą relokacji, zakończenia lub przeniesienia produkcji do innego kraju w przypadku utworzenia lub prowadzenia działań związkowych. Bardzo często pracodawcy odrzucali zaproszenie do rokowań zbiorowych. W niektórych krajach wprowadzone zmiany legislacyjne uelastyczniły kodeksy pracy, „rozluźniając” systemy ochrony socjalnej i uderzając w istniejące systemy stosunków pracy oraz ograniczając prawa związkowe. Innym negatywnym skutkiem kryzysu finansowego i gospodarczego jest fakt, iż wielu pracowników było zmuszonych do podejmowania pracy w warunkach niebezpiecznych i niestabilnych. Jak dowodzą szacunki MOP niemalże 50 proc. globalnej siły roboczej jest zatrudniona w takich właśnie warunkach. To dotyczy w szczególności w Specjalnych Stref Ekonomicznych w Południowo Wschodniej Azji i Środkowej Ameryce, pracowników domowych (Bliski Wschód Płd. Wsch. Azja), migrantów oraz pracowników rolnictwa. Warto zwrócić tutaj uwagę na fakt, że kobiety reprezentują większość zatrudnionych w wyżej wymienionych sektorach. Co więcej, wzrost nieformalnego zatrudnienia i rozwój atypowych form pracy jest widoczny we wszystkich systemach stosunków pracy oraz regionach. Pracownicy doświadczają olbrzymich trudności z organizowaniem się i egzekwowaniem związkowych praw.
Ochrona praw związkowych nie jest wolna od restrykcji Fundamentalne prawa często zastrzeżone są dla pewnych kategorii pracowników w tym pracowników sektora publicznego. W wielu krajach surowymi restrykcjami objęte jest także prawo do strajku. Skomplikowane procedury, nałożenie obowiązkowego arbitrażu oraz bardzo szeroka interpretacja często używanego sformułowania „niezbędne usługi” również uniemożliwia egzekwowanie praw związkowych, pozbawiając pracowników legalnego prawa do reprezentowania członków i udziału w strajku.
Związkowcy na świecie wciąż pozostają w więzieniach
Skazani są za działalność na rzecz obrony praw pracowniczych. W 2009 roku dołączyła do nich kolejna setka. Wielu innych zostało aresztowanych w Iranie, Hondurasie, Pakistanie, Korei Płd., Turcji i Zimbabwe. Ogólna sytuacja związków zawodo-wych w dalszym ciągu pogarsza się , w szczególności dotyczy to Egiptu, Rosji, Korei Płd. i Turcji.
Prawa związkowe są naruszane w brutalny sposób
W wielu przypadkach zupełnie bezkarnie, represje wobec działaczy związkowych nie ustają, zaś rządy nie wypełniają swoje-go zadania w zakresie zapewnienia przestrzegania praw związkowych oraz ochrony osób walczących w obronie praw pracowniczych. Rządy wielu krajów znowu pokazały swoje intencje utrzymania mocnej kontroli nad działalnością związkową. Związki zawodowe należą do czołowych organizacji walczących o demokrację, anty demokratyczne rządy są zagrożeniem dla demokracji ale także działań związkowych. Dowody takich działań widoczne są w Hondurasie czy Gwinei, gdzie protest przeciwko panującej juncie zamienił się w krwawą masakrę.
Łamane jest prawo do strajku
W wielu przypadkach pracownicy biorący udział w strajkach byli prześladowani, świadczą o tym raporty z niemalże całego świata. Prześladowania te przyjmują różną formę. Za udział w demonstracjach zatrzymani i aresztowani byli związkowcy w Algierii, Argentynie, Białorusi, Birmie, Wybrzeżu Kości Słoniowej, Egipcie, Hondurasie, Indiach, Iranie, Kenii, Nepalu, Pakistanie i Turcji. Zwolnienia z pracy z tytułu prowadzenia związkowej działalności odnotowane zostały na całym świecie. Natomiast w Bangladeszu 6 pracowników przemysłu tekstylne-go, biorących udział strajku domagając się podwyżek płac , zmarło w wyniku policyjnej interwencji.
Nasiliły się antyzwiązkowe praktyki pracodawców
Wiele firm na świecie zastraszało pracowników groźbą relokacji, zakończenia lub przeniesienia produkcji do innego kraju w przypadku utworzenia lub prowadzenia działań związkowych. Bardzo często pracodawcy odrzucali zaproszenie do rokowań zbiorowych. W niektórych krajach wprowadzone zmiany legislacyjne uelastyczniły kodeksy pracy, „rozluźniając” systemy ochrony socjalnej i uderzając w istniejące systemy stosunków pracy oraz ograniczając prawa związkowe. Innym negatywnym skutkiem kryzysu finansowego i gospodarczego jest fakt, iż wielu pracowników było zmuszonych do podejmowania pracy w warunkach niebezpiecznych i niestabilnych. Jak dowodzą szacunki MOP niemalże 50 proc. globalnej siły roboczej jest zatrudniona w takich właśnie warunkach. To dotyczy w szczególności w Specjalnych Stref Ekonomicznych w Południowo Wschodniej Azji i Środkowej Ameryce, pracowników domowych (Bliski Wschód Płd. Wsch. Azja), migrantów oraz pracowników rolnictwa. Warto zwrócić tutaj uwagę na fakt, że kobiety reprezentują większość zatrudnionych w wyżej wymienionych sektorach. Co więcej, wzrost nieformalnego zatrudnienia i rozwój atypowych form pracy jest widoczny we wszystkich systemach stosunków pracy oraz regionach. Pracownicy doświadczają olbrzymich trudności z organizowaniem się i egzekwowaniem związkowych praw.
Ochrona praw związkowych nie jest wolna od restrykcji Fundamentalne prawa często zastrzeżone są dla pewnych kategorii pracowników w tym pracowników sektora publicznego. W wielu krajach surowymi restrykcjami objęte jest także prawo do strajku. Skomplikowane procedury, nałożenie obowiązkowego arbitrażu oraz bardzo szeroka interpretacja często używanego sformułowania „niezbędne usługi” również uniemożliwia egzekwowanie praw związkowych, pozbawiając pracowników legalnego prawa do reprezentowania członków i udziału w strajku.
Zakonspirowany Dziennikarz
Źródło: Dział Informacji KK NSZZ Solidarność.
mPolska24
