Pierwszy raz

Pierwsza konferencja prasowa Polskiej Lewicy za nami. Moi młodzi partnerzy Emilia Wolińska, Sylwia Gotwald i Krzysztof Klimczak przejęci, ale już uspokojeni. Diabeł nie taki straszny jak się wydawało. Każdy przedstawił garść informacji o budowie nowej partii i jej Kongresie Założycielskim, który odbędzie się 5 stycznia 2008 roku w Łodzi. Ze swej strony skupiłem się na następujących kwestiach:

1. Wyostrzać, a nie zamazywać.

Główne siły polityczne ciążą do centrum sceny politycznej. Następuje też zacieranie podziału na lewicę i prawicę. Wielu uważa ten stan rzeczy za pozytywny. Ma on świadczyć o dojrzałości społeczeństwa i przezwyciężaniu różnych sprzeczności.

W rzeczywistości zamazywanie podziału na lewicę i prawicę stanowi problem, a nie oznakę dojrzałości, bo pozbawia ludzi realnego wyboru. Polityka istnieje bo występują podziały i różnice, które mają wyraz w sferze publicznej. Będziemy te różnice wyostrzać, a nie zamazywać, bowiem służy to jakości demokracji. Kiedy ludzie tracą możliwość identyfikacji z jasno określonymi stanowiskami lewicowymi i prawicowymi, padają łupem prawicowych populistów przedstawiających się jako alternatywa. Przykładem jest PiS i idea IV RP.

2. Wolność ważniejsza niż równość.

Najważniejszą z lewicowych wartości jest wolność. Potrzebę równości można realizować tylko w warunkach wolności, a nie odwrotnie. Właściwa droga wiedzie od wolności człowieka i wolności rynku do sprawiedliwego państwa socjalnego.

3. Rynkowa gospodarka i socjalne państwo.

Chcemy budować rynkową gospodarkę i socjalne państwo. Tworzyć wolną i wydajną gospodarkę oraz państwo pamiętające o tych, którym się nie powiodło. Nie należy bać się ani zwalczać rynku. Aprobata gospodarki rynkowej nie oznacza jednak zgody na społeczeństwo rynkowe. Człowiek i przynależne mu dobra nie są bowiem towarem. Zamiast walczyć z rynkiem trzeba określić, w jakich sferach zapewnienie usług społecznych jest ważniejsze niż zysk, a to oznacza pozostawienie tych sfer w gestii państwa.  Chodzi zwłaszcza o edukację i ochronę zdrowia, które muszą być objęte opieką i interwencją państwa.

4. Obywatel silniejszy niż państwo.

W relacjach państwo – obywatel trzeba wzmacniać obywatela, a nie państwo. Państwo jest już dostatecznie mocne, a obywatel  zbyt słaby. Obywatel nie może być poddanym państwa, lecz świadomym jego partnerem chronionym przed nadużyciami i przewagą z jego strony. Chcemy Polski obywatelskiej, w której obywatel będzie patrzył z góry na władzę, a nie odwrotnie. Potrzebujemy jak najwięcej władzy dla samorządów i jak najmniej dla urzędów.

5. Rozdział kościoła od państwa.

Konieczny jest wyraźny rozdział kościoła od państwa. Postawy światopoglądowe nie powinny dzielić obywateli na lepszych i gorszych i nie mogą podlegać ocenie struktur państwa. Religijne normy moralne mogą być, co najwyżej wzorem postępowania dla wierzących, a nie wzorcem dla stanowionej legislacji. Religia nie może być na świadectwie szkolnym. Wiary w Boga nie da się ocenić w skali 1 do 6. Niezbędne są  liberalizacja ustawy antyaborcyjnej i upowszechnienie metody in vitro

6. Przeciw wykluczeniu.

Nikt nie może być wykluczony ze społeczeństwa i owoców wzrostu gospodarczego bez względu na religię, pochodzenie, płeć czy orientację seksualną. Trzeba walczyć o równe prawa kobiet i mężczyzn oraz poszanowanie praw każdej mniejszości.

7. Państwa Zjednoczone Europy.

Polska dobrze wykorzystuje obecność w Unii Europejskiej. Dzięki Unii gospodarka przyspieszyła, a społeczeństwo wyrwało się z klęski bezrobocia. Po wejściu do strefy Schengen jak najszybciej powinniśmy wejść do strefy euro.

Europa potrzebuje silniejszej integracji.  Unia Europejska jest potęgą gospodarczą, ale musi być także mocarstwem politycznym. Jesteśmy za federacją państw europejskich w postaci Państw Zjednoczonych Europy lub Stanów Zjednoczonych Europy.