"Solidarność" OPZZ i inni walczą o monopol na reprezentowanie pracowników

Od 15 września 2016 roku trwają prace Komisji Kodyfikacyjnen Prawa Pracy. Mają ulec zmianie Kodeks Pracy (jeszcze z 1974 roku) uważany za przestarzały oraz Kodeks Zbiorowego Prawa Pracy czyli regulującego sposoby zrzeszania się w firmach przez pracowników. Ma to być unowocześnienie tego obszaru prawa i dokonanie rewolucji na rynku pracy. Wiele propozycji faktycznie spełnia te kryteria, ale przy ich okazji centrale związkowe planują zapewnić sobie monopol i dostatnie życie na lata w przód. Końcowe propozycje mają się pojawić w marcu, ale pojawiają się już pierwsze odsłony tych propozycji i tak:

26 dni urlopu dla każdego bez wyjątku, czyli jego długość przestaje być uzależniona od stażu pracy. Układ zbiorowy w firmie zawarty między pracownikami, a pracodawcą umożliwia zwiększenie wymiaru urlopu, nie będzie możliwości zmniejszenia urlopu poniżej 26 dni w roku. Pracownik będzie musiał wykorzystać urlop w danym roku chyba, że złoży odpowiedni wniosek spełniając dwa warunki. Wniosek musi złożyć w roku, z którego urlop chce przesunąć na kolejny i musi go wykorzystać do września roku kolejnego. Urlopy na żądanie (cztery dni w roku) mają być bezpłatne i nie będzie tego można uregulować z pracodawcą.

Zapowiada się koniec z umowami cywilno-prawnymi czyli jak lubią je nazywać związki zawodowe "śmieciówkami". Praca na etacie ma być standardem. Zawieranie tych umów zostanie ograniczone wyłącznie do osób samozatrudnionych, które będą musiały prowadzić działalność gospodarczą, ale nawet i wtedy trzeba będzie spełniać odpowiednie kryteria.

Komisja proponuje wprowadzenie nowych typów umów o pracę. Mają to być: umowa o pracę sezonową, umowa o pracę dorywczą, umowa o pracę nieetatową.
Umowa o pracę sezonową ma być dopuszczalna tylko w związku z sezonowym zapotrzebowaniem na nią i ma być związana z warunkami atmosferycznymi, cyklami produkcyjnymi w rolnictwie i ogrodnictwie, okresowym zapotrzebowaniem na produkty związane z porami roku.
Umowa pracy dorywczej ma dotyczyć wykonywania prac nieregularnych lub krótkoterminwych. Praca ta u jednego pracodawcy z jednym pracownikiem nie może przekroczyć wymiaru 30 dni pracy w ciągu roku.
Praca nieetatowa ma być ściśle związana z grupami osób, do których zaliczać się mają: osoby do 26. roku życia, osoby po 60. roku życia, przedsiębiorcy i pracownicy zatrudnieni na pół etatu maksymalnie 18 godzin w tygodniu.

Dość kontrowersyjnie zapowiadają się:

Zakaz dorabiania do etatu. By to zrobić będzie trzeba prowadzić działalność gospodarczą. Wykonywanie umów zlecenia czy o dzieło będzie możliwe tylko pod tym warunkiem i to pracodawca będzie ponosił odpowiedzialność przed sądem czy faktycznie ten warunek był spełniony.

Przerwa na papierosa będzie odpracowywana i nie będą to nadgodziny. Trzeba będzie dłużej zostać w pracy.

No i najbardziej bulwersujące z punktu widzenia pracownika propozycje to zmiany jakie mają dotknąć małe firmy. Po pierwsze pracodawca w firmie do 10 pracowników, nie będą musieli uzasadniać wypowiedzenia umowy o pracę, będą musieli jedynie wypłacić równowartość dodatkowej jednej pensji jeżeli nie chce się z tego powodu tłumaczyć.

Druga sprawa to prawo do zrzeszania się. Wielkie centrale związkowe jak "Solidarność" OPZZ czy FZZ chcą by związki, które nie są zrzeszone w jednej z nich by były reprezentatywne i mogły być występować samodzielnie będą musiały zrzeszać aż 30% załogi zamiast obecnie obowiązujących 10%. Związki, które nie miałyby tych 30%, ale należały do jednej z wielkich central byłyby tak samo traktowane jak te, które zrzeszają ponad 30% pracowników. Trudno nie dostrzec, że jest to próba wyrugowania z zakładów pracy małych związków zawodowych lub zmuszenie ich do zrzeszenia się w ramach wielkich central. Po co. Chodzi o wzmocnienie pozycji zmurszałych struktur starych central związkowych i o ... składki jakie są przekazywane na ich utrzymanie. Chyba nie o taką wolność zrzeszania się walczyło pokolenie "Solidarności"