Gruzińskim Szlakiem: Początki cz. 1

Legenda mówi, że państwo powstało, gdy Bóg zebrał wszystkie narody w celu podzielenia Ziemi między nich, powstał niesamowity tłok. Jedynie sympatyczni Gruzini cierpliwie czekali na swą kolej śpiewając, racząc się smakołykami i pijąc wino. Niestety zajęci wypoczynkiem nie zauważyli, że w pewnym momencie stwórca rozdzielił już wszystko co miał do dyspozycji. Zrobiło mu się żal pogodnych ludzi, dlatego oddał im niewielki, choć malowniczy zakątek (który przeznaczył dla siebie) na Kaukazie- mozaice różnych ludów z cudownymi górami i wschodnim wybrzeżem Morza Czarnego, gdzie zawsze wieje orzeźwiająca bryza. Ślady człowieka na terenach Gruzji datuję się na bardzo dawne czasy. Według badań archeologicznych są to obszary, na których ok. miliona lat temu nastąpił proces kształtowania się człowieka. W okresie epoki lodowcowej, mieszkańcom tamtych terenów przetrwać pozwalały górskie jamy i pieczary. Prawdopodobnie naród gruziński zaczął kształtować się po upadku Imperium Hetytów, później na tamte tereny według jednego z mitów dotarli Argonauci pod wodzą Jazona. Jest on niewątpliwie związany z akcjami kolonizacyjnymi, które podejmowali Grecy. Część Gruzji od V w. p.n.e do VI n.e objęło państwo Iberyjskie, które dopiero po długich i wyczerpujących walkach uznało zwierzchnictwo Rzymu- w tym okresie ziemie te przeżywały okres rozkwitu kulturalno- gospodarczego. W II i III w. n.e doszło do zmian politycznych, obok Iberii, która została później podbita przez Persów powstało silne królestwo Laziki. Ważne znaczenie dla rozwoju miało szybkie rozpowszechnienie się religii chrześcijańskiej na tych terenach, jeszcze przed uznaniem jej przez władze państwowe- w roku 523 chrzest przyjął król Cate. Oba państwa cały czas musiały jednak zmagać się z wieloma trudnościami i podobnie jak Polacy często lawirować między silnymi sąsiadami- Persją i Bizancjum. Do ważnego wydarzenia doszło w V w., kiedy to przeniesiono stolicę Iberii z Mcchety do Tbilisi, które do dziś pozostaje najważniejszym miastem w Gruzji. Z czasem oba państwa, zostały wchłonięte przez Bizancjum. Grecy utracili jednak kontrolę nad pięknymi ziemiami w VII. W na rzecz Arabów prowadzących ekspansję na terenach Kaukazu. Gruzini wielokrotnie wyrażali swą nienawiść wobec zdobywców- Górale często atakowali konwoje i garnizony najeźdźców, którzy odpowiadali krwawymi pacyfikacjami miast- dawną stolicę Królestwa Lazyki, Ciche-Godżi, zburzono nie pozostawiając kamieniu na kamieniu. Szczególnie złe były rządy emira Mibn Muhammad, którego nazywano Kru, co znaczy głuchy, ponieważ pozostawał obojętny wobec próśb miejscowej ludności. Poróżnienia poszczególnych emirów, którzy nie uznawali władzy centralnej w Bagdadzie stały się początkiem końca panowania Muzułmanów w Gruzji. Kartwelia po zakończeniu okupacji, rozpadła się na niezależne państewka. Największą rolę w ponownym scalaniu Państwa miała odegrać w niedalekiej przyszłości Armeńska dynastia Bagratydów.

Jakub Przeorek