Andrzej Pańta: „ROWERZYSTA RODZAJU KOZIEGO”

ROWERZYSTA RODZAJU KOZIEGO

Bogactwo przysłów stanowi

O głupocie indywiduów, a naręcza

Dowcipnych powiedzeń to namacalny

Dowód ich przedwczesnego zidiocenia.—

Dobrze o tym wie

Nawet początkujący rowerzysta

Raz za razem spadający z konia. — Dlatego

Człowiek inteligentny nie mówi:

Skorupa młodości na wylocie, przy czym

Jak żądzy unika ognia wyrażeń krzyżujących

Jego osobowość: Starość trącająca

I przewracająca się w grobie, a mądrej

Głowie dość. — Rozdwojony

Na snu marę i Boga? Na mary

Boże bez zmazy snu i krzty

Wiary choćby w poezję i dobroć,

W dobroć poezji i złośliwość rzeczy

Światłych wystawiających na pokuszenie:

Gdzie kucharek na kopy

Bez jaj i prawa do sztucznego,

Tam nie ma zmiłowania ani zwiastowania,

Jednak kto ma dość samozaparcia

I nie żal mu zmarnować obiadu,

Ten bez trudu

Nadzieje się na własnego trupa

Wiszącego w tej samej celi

Życia odartego z godności

Szukającej dopiero dla siebie

Własnego nazwiska.

Calancorum, 29 maja 2008