W kampanii wyborczej rzucono chwytliwe hasło: likwidacja gimnazjów i sześciolatki do przedszkoli, a nie do szkół. Czy ktoś przewidział i policzył konsekwencje takich decyzji? Czy można sobie wyobrazić naukę w sąsiednich klasach i przerwy na korytarzach szkolnych sześciolatków (rodzice mają decydować o ich pójściu do szkoły) z coraz szybciej dojrzewającymi 15-latkami, a czasem 16-latkami? Czy ktoś policzył, jakie konsekwencje finansowe poniosą samorządy (mieszkańcy) w związku ze zmniejszeniem subwencji oświatowej z racji niepójścia do szkół sześciolatków? Obniżenie wieku przedszkolnego do trzylatków i przyjęcie obowiązkowe sześciolatków spowoduje ogromne zamieszanie w naborze do przedszkoli i wzrost kosztów ich utrzymania finansowanych w głównej mierze przez samorządy (mieszkańców). Zabraknie na remonty szkół i przedszkoli oraz na inne zadania służące mieszkańcom. A co z reorganizacją sieci szkół średnich? W jakim czasie? Kto to ma zrobić? Kto ma ponieść koszty?
Wracając do gimnazjów, to wywrócenie znów do góry nogami systemu w bólach budowanego i doskonalonego przez lata, który zaczął już nieźle działać, może przynieść nieprzewidywalne dzisiaj skutki. Dlaczego - wzorem rozwiniętych krajów zachodniej demokracji, głównie krajów skandynawskich - nie stosuje się w Polsce np. pilotaży, które pozwalają najpierw na sprawdzenie eksperymentu, a potem dopiero wprowadzanie go w życie w całym kraju? Dlaczego polityczna gra na emocjach bierze górę nad rozsądkiem?
Nie wiem, czy trzeba likwidować gimnazja. Za mało wiem. Chciałbym uniknąć wylania dziecka z kąpielą. Wolałbym, żeby o tym nie decydowali politycy, a ludzie, którzy o edukacji wiedzą wszystko. Jednak zapowiada się, że decyzje będą zapadały bardziej w biurach politycznych niż wśród specjalistów i rodziców. Dziwny jest ten kraj.
mPolska24
