Smutna rocznica. Wołyń woła...

Krwawa niedziela była najkrwawszym dniem w dramacie jaki trwał latami na Wołyniu we Wschodniej Galicji a nawet Lubelszczyźnie. W okresie 1943-1945 zginęło według szacunków historyków nawet 100-150 tys. Polaków. Czystek dokonywali ukraińscy nacjonaliści z OUN/UPA pod przywództwem Stepana Bandery dziś fetowanego jako bohater narodowy Ukrainy. W tamtym czasie bycie Polakiem na tamtych terenach oznaczało praktycznie wyrok śmierci. Ukraińscy sąsiedzi Polaków wymordowali 40-80 tys. sąsiadów na Wołyniu, 20-45 tys. w Galicji i ok. 5 tys na Lubelszczyźnie.

Krwawa niedziela została zapamiętana jako najbardziej krwawy dzień w tej ponurej historii kiedy to w zorganizowanej akcji zaatakowano 99 miejscowości zamieszkałych przez Polaków. Morodowano całe rodziny starców, kobiety i dzieci. Większość poddając bezlitosnym torturom z użyciem pił, siekier, młotów, cęg, palono żywcem w Kościołach i domach, obdzierano ze skóry, topiono. To był festiwal dzikiego zwyrodniałego okrucieństwa, któremu wedlug światków nie mogło się równać nawet zimne wyrachowane okrucieństwo Niemców.

Tuż przed tym tragicznym dniem Armia Krajowa wysłała delegację do rozmów z miejscowym dowództwem UPA na Wołyniu. Na jej czele stanął Zygmunt Rumel oficer AK i komendant Batalionów Chłopskich, ktory miał zadanie przeprowadzenia rozmów w celu zahamowania rzezi jak już się rozpoczynała i uzgodnienie wspólnej walki Ukraińców i Polaków przeciwko Niemcom. W geście dobrej woli pojechał bez zbrojnej obstawy i udał się 10 lipca 1943 roku do kwatery lokalnego dowództwa OUN wraz z przedstawicielem okręgu wołyńskiego AK Krzysztofem Markiewiczem „Czort” i woźnicą Witoldem Dobrowolskim z białą flagą negocjatora. Wszyscy trzej mimo to zostali tam aresztowani i zabici. Według przekazów rodzinnych, rozpowszechnionych przez Annę Kamieńską zostali rozerwani końmi przez ukraińskich zbrodniarzy.

Do dziś Ukraińcy czczą swoich zbrodniarzy i nie dokonała rozrachunku sumienia i swojej trudnej przeszłości. Próbując budować swój mit narodowy na antypolonizmie i takich zbrodniarzach, nie zauważa, że w wyniku ich działań nie uzyskała tego o co im chodziło. Nie stali się wolnym krajem, a popadli w niewolę sowiecką. Cóż to za mit ...