Ludzie! Czytajcie teksty umów!

Wiadomo, że należy czytać teksty umów.

Warto czytać teksty umów międzynarodowych, jak się chce w tej tematyce wypowiadać.

Trwa „kryzys imigracyjny” w Europie. Na granicach stoją tysiące ludzi, którzy chcą się dostać do Unii, A my tu sobie rozważamy, czy ich przyjąć, czy nie przyjąć. W ramach tych rozważań pojawiają się głosy, pytania, wątpliwości, zdecydowane tezy dotyczące tego, czy powinniśmy przyjąć imigrantów, czy też nie powinniśmy, a jeśli powinniśmy to ilu, a jeśli nie to dlaczego...

Powtórzę więc co napisałem powyżej: warto czytać teksty umów międzynarodowych, jak się chce w tej tematyce wypowiadać.

Czy zauważyliście, że NIKT w ogóle nie wypowiada się, podczas tych dyskusji, na temat prawa? Może lepiej się nie wypowiadać, bo publiczne ujawnienie faktów, które podam poniyżej, opatrzone odpowiednim komentarzem mogłoby wpłynąć negatywnie na postrzeganie Unii Europejskiej przez obywateli?

Zachęcam wszystkich do zainteresowania się dokumentem mającym moc prawa w Polsce, a nazywającym się

TRAKTAT O FUNKCJONOWANIU UNII EUROPEJSKIEJ

który jest dostępny w języku polskim. Zachęcam wszystkich do zapoznania się z art 77 i 78.

Pozwolę sobie tutaj przytoczyć te artykuły, ale zdecydowanie zachęcam do nieufania mi na słowo tylko sprawdzenia tego samodzielnie.

ROZDZIAŁ 2

POLITYKI DOTYCZĄCE KONTROLI GRANICZNEJ, AZYLU I IMIGRACJI

Artykuł 77

(dawny artykuł 62 TWE)

1. Unia rozwija politykę mającą na celu:

a) zapewnienie braku jakiejkolwiek kontroli osób, niezależnie od ich obywatelstwa, przy przekraczaniu przez nie granic wewnętrznych;

b) zapewnienie kontroli osób i skutecznego nadzoru przy przekraczaniu granic zewnętrznych;

c) stopniowe wprowadzanie zintegrowanego systemu zarządzania granicami zewnętrznymi.

2. Do celów ustępu 1 Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, przyjmują środki dotyczące:

a) wspólnej polityki w zakresie wiz i innych dokumentów uprawniających do krótkiego pobytu;

b) kontroli, którym podlegają osoby przekraczające granice zewnętrzne;

c) warunków swobodnego przemieszczania się obywateli państw trzecich, w krótkim okresie, na terytorium Unii;

d) wszelkich środków niezbędnych dla stopniowego wprowadzania zintegrowanego systemu zarządzania granicami zewnętrznymi;

e) braku jakiejkolwiek kontroli osób, niezależnie od ich obywatelstwa, przy przekraczaniu przez nie granic wewnętrznych.

3. Jeżeli działanie Unii okazuje się niezbędne do ułatwienia wykonywania prawa, o którym mowa w artykule 20 ustęp 2 litera a), a Traktaty nie przewidują stosownych uprawnień do działania w tym zakresie, Rada, stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą, może przyjąć przepisy dotyczące paszportów, dowodów tożsamości, dokumentów pobytowych lub jakichkolwiek innych podobnych dokumentów. Rada stanowi jednomyślnie po konsultacji z Parlamentem Europejskim.

4. Niniejszy artykuł nie narusza kompetencji Państw Członkowskich w odniesieniu do geograficznego wytyczania ich granic, zgodnie z prawem międzynarodowym.

Artykuł 78

(dawny artykuł 63 punkty 1 i 2 oraz artykuł 64 ustęp 2 TWE)

1. Unia rozwija wspólną politykę w dziedzinie azylu, ochrony uzupełniającej i tymczasowej ochrony, mającą na celu przyznanie odpowiedniego statusu każdemu obywatelowi państwa trzeciego wymagającemu międzynarodowej ochrony oraz mającą na celu zapewnienie przestrzegania zasady non–refoulement. Polityka ta musi być zgodna z Konwencją genewską z dnia 28 lipca 1951 roku i Protokołem z dnia 31 stycznia 1967 roku dotyczącymi statusu uchodźców, jak również z innymi odpowiednimi traktatami.

2. Do celów ustępu 1 Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, przyjmują środki dotyczące wspólnego europejskiego systemu azylowego obejmującego:

a) jednolity status azylu dla obywateli państw trzecich, obowiązujący w całej Unii;

b) jednolity status ochrony uzupełniającej dla obywateli państw trzecich, którzy nie uzyskawszy azylu europejskiego, wymagają międzynarodowej ochrony;

c) wspólny system tymczasowej ochrony wysiedleńców, na wypadek masowego napływu;

d) wspólne procedury przyznawania i pozbawiania jednolitego statusu azylu lub ochrony uzupełniającej;

e) kryteria i mechanizmy ustalania Państwa Członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrywanie wniosku o udzielenie azylu lub ochrony uzupełniającej;

f) normy dotyczące warunków przyjmowania osób ubiegających się o azyl lub o ochronę uzupełniającą;

g) partnerstwo i współpracę z państwami trzecimi w celu zarządzania przepływami osób ubiegających się o azyl lub o ochronę uzupełniającą lub tymczasową.

3. W przypadku gdy jedno lub więcej Państw Członkowskich znajdzie się w nadzwyczajnej sytuacji charakteryzującej się nagłym napływem obywateli państw trzecich, Rada, na wniosek Komisji, może przyjąć środki tymczasowe na korzyść zainteresowanego Państwa lub Państw Członkowskich. Rada stanowi po konsultacji z Parlamentem Europejskim.

I to w zasadzie sprawę zamyka. O tym, czy przyjmiemy, czy nie przyjmiemy uchodźców z pewnością nie będziemy sami decydowali. Polityka imigracyjna Unii jest poza naszą kontrolą. Każdy może sobie wyciągnąć wnioski sam.

I to by było na tyle.