Redaktor „ Dobra rada”?

Polityka, jak żadna inna dziedzina, sprzyja posiadaniu własnego zdania. Po pierwsze dlatego, że nie ma możliwości sprawdzenia co by było gdyby  partia lub polityk, używając popularnego od kilku lat stwierdzenia, poszli inną drogą. Czyli, mówiąc inaczej, podjęli inną decyzję niż podjęli. Z tego też powodu warto mieć dużo, a nawet bardzo dużo własnego zdania. Po to by prezentować się jako ten publicysta, z którego opinią należy się liczyć, bo jak mówi to wie co mówi. Swoją nieomylność  może w każdej chwili  udowodnić. Wśród  setek wygłoszonych przez siebie zdań zawsze znajdzie przynajmniej jedno, które pozwoli mu powiedzieć : „ Ja ostrzegałem przed takim rozwiązaniem.”, „ Ja wiedziałem, że to tak się skończy.”, „ Ja mówiłem co trzeba zrobić.” To sprawia, że zdanie  „ Publicyści mają zawsze rację!” jest prawdziwe. Co ciekawe dotyczy  to wszystkich publicystów. Niezależnie od ich poglądów.
Po drugie nie istnieją żadne granice, po przekroczeniu których publicysta zaczyna być politykiem. Czy apel Jacka Żakowskiego skierowany do Leszka Millera by ten już „skończył” bo tak będzie lepiej dla wszystkich, a dla samego szefa SLD najlepiej, opisuje rzeczywistość czy próbuje ją kreować? Czy mówienie, że Ewa Kopacz powinna podać się do dymisji a nie dymisjonować, to dobra rada dla całej Platformy Obywatelskiej, choć nie do zrealizowania,  czy dla samej premier?  Myślenie w interesie PO czy krytykowanie tego ugrupowania?
Po trzecie wreszcie trzeba sobie we współczesnym świecie, pełnym konkurencji i coraz mniejszych wymagań radzić. Nic tak nie robi nazwiska, nawet tym najbardziej znanym,  jak własne zdanie często cytowane. Przy takich apelach mona na to liczyć.
W tym momencie należałoby dokładnie przeanalizować konsekwencje spełnienia życzeń Jacka Żakowskiego. Czy SLD miałoby od razu  większe poparcie, a w sondażach  PO przegoniłaby PiS? Nie wszystko jest zawsze tak proste jak się wydaje. Jacek Żakowski o tym doskonale wie. Daje też swoim własnym zdaniem amunicję przeciwnikom wspomnianych liderów politycznych. O tym też Jacek Żakowski bardzo dobrze wie. Dlaczego więc wypowiada się jak znachor, a nie jak profesor?  
Nikt mnie nigdy tak nie „rozczulał” jak moja ciotka, która pytana o to co robić, niezmiennie odpowiadała : „ Ja Ci radzę! Ty rób tak, żeby Tobie było dobrze!”. Teraz myślę, że ta rada i tak była lepsza niż kategoryczne stwierdzenie, że będzie mi dobrze jeśli zrobię dokładnie to, czego  ktoś ode mnie oczekuje.
Poza tym nie ma pewności, że zarówno Ewa Kopacz jak i Leszek Miller, najchętniej nie zrobiliby tego o co apeluje czy co im podpowiada Jacek Żakowski? Gdyby taka decyzja zależała wyłącznie od nich? Ja takiego przekonania  nie mam.
Każdy ma prawo posiadać własne zdanie i je wyrażać. Nie chcę by ten tekst był polemiką z oceną sytuacji według kogokolwiek. Nie to jest moim zamiarem. Własna ocena ma to do siebie, że nie można jej oceniać. Można się z nią jedynie nie zgadzać.
Moim zdaniem, własnym oczywiście, publicyści walczący o wysokie standardy w dziennikarstwie, nie są wiarygodni pisząc jednocześnie dla poważnego tygodnika i jednego z tabloidów. Dlatego apeluję do Jacka Żakowskiego by zrezygnował z pisania dla „ Polityki”, albo z pisania dla „Faktu”. Osobiście uważam, że porzucenie tabloidu to jedyne honorowe wyjście. Bycie „za”, a nawet „przeciw” jeszcze nikomu na dobre nie wyszło.