Serwis używa plików cookies, aby mógł lepiej spełniać Państwa oczekiwania. Podczas korzystania z serwisu pliki te są zapisywane w pamięci urządzenia. Zapisywanie plików cookies można zablokować, zmieniając ustawienia przeglądarki. Więcej o plikach cookies możesz przeczytać tutaj.

Autorzy więcej

Wróg potrzebny na gwałt.

Gdy upadał Związek Radziecki ówczesny sowiecki ambasador w Waszyngtonie powiedział podczas jakiegoś rautu prezydentowi Bushowi, że ten upadek będzie najprawdopodobniej największym ciosem jaki na USA spadł ze strony Moskwy. Otóż upadek ZSRR pozbawi Stany Zjednoczone wroga, a jest to najgorsza rzecz, jaka może spotkać mocarstwo.

Gdy upadał Związek Radziecki ówczesny sowiecki ambasador w Waszyngtonie powiedział podczas jakiegoś rautu prezydentowi Bushowi, że ten upadek będzie najprawdopodobniej największym ciosem jaki na USA spadł ze strony Moskwy. Otóż upadek ZSRR pozbawi Stany Zjednoczone wroga, a jest to najgorsza rzecz, jaka może spotkać mocarstwo. Proroctwo ambasadora, które jednocześnie było ostrzeżeniem zostało docenione i jak najbardziej wzięte pod uwagę. Cały okres lat 90 trwało poszukiwanie nowego wroga, by w końcu 11 września 2001 jasno go zdefiniować jako „międzynarodowy terroryzm”.

Prawdopodobnie po raz pierwszy w historii myśli politycznej jako wroga wskazano KONCEPT, a nie państwo, organizację czy konkretnych ludzi. Koncept ten był starannie budowany i testowany i był wypróbowywany równolegle z konceptem tzw. „praw człowieka” i filozofii „nie możemy nie...”, którą promowały w latach 90 szczególnie państwa europejskie. Filozofia „nie możemy nie...” sprowadza się do wypowiedzenia przez odpowiednią osobę – ostatecznie zazwyczaj jest to prezydent USA – magicznej formuły typu:

„To, co się dzieje w Jugosławii jest tak straszne, że nie możemy nie interweniować”


po czym następuje interwencja wojskowa, polegająca, jak to miało miejsce w Jugosławii, na humanitarnych bombardowaniach, szczególnie ludności cywilnej.

Filozofia „nie możemy nie...” była niezłym kandydatem na zbudowanie sieci „wrogów”, z którymi USA mogłyby walczyć, z jakichś przyczyn uznano jednak, że koncept „międzynarodowego terroryzmu” jest lepszy. Być może uznano, że jest bardziej nośny, że łatwiej go stosować wobec KOGOKOLWIEK, że jest po prostu bardziej uniwersalnym wrogiem.

Pierwszym państwem, które okazało się być ważnym ogniwem łańcucha „międzynarodowego terroryzmu” był oczywiście Afganistan, a zaraz po nim Irak. Kilkakrotnie próbowano włączyć do łańcuch Koreę Północną, ale z jakichś (nieznanych dla mnie ) przyczyn nigdy nie doprowadzono tego do skutecznego końca.

Powstanie nowego wroga USA i przekonanie do tego własnych obywateli oraz społeczeństw w sojuszniczych państwach nie byłoby możliwe bez niebywałej, przeprowadzonej na niespotykaną dotychczas skalę, akcji propagandowej. Połowa pierwszego dziesięciolecia obecnego wieku to czas, gdy wielki kapitał – głównie banki oraz firmy zbrojeniowe – definitywnie przejęły na własność w zasadzie wszystkie liczące się światowe media. (Zachęcam wszystkich do poszperania i sprawdzenia kto jest właścicielem największych gazet i stacji telewizyjnych, a potem do wyjaśnienia mi dlaczego koncern zbrojeniowy albo bank kupuje gazetę.)  Dzięki temu poprowadzenie spójnej akcji propagandowej było o wiele łatwiejsze, a cała ta akcja mogła liczyć na  większą skuteczność. No i udało się! Na przykład kilka miliardów ludzi na świecie święcie uwierzyło i wierzy do dziś w to, że Saddam Husajn wspierał Ben Ladena, a za pomocą licznie rozmieszczonej na swoim terytorium broni masowego rażenia był gotów zniszczyć świat.

Obserwując obecną politykę USA można jednak dojść do wniosku, że koncept „międzynarodowego terroryzmu” jako najwyższego wroga wypalił się. Nie ma to jednak jak prawdziwy, zwyczajny wróg, z krwi i kości, taki, który ma „imperialne ambicje”, będące jak się okazuje czymś najstraszniejszym co może istnieć, wróg którego można jasno wskazać, ścigać, dopaść i najlepiej zabić. „Międzynarodowy terroryzm” może stać się dzisiaj zbyt ważnym i wygodnym narzędziem, by traktować go tak bezwzględnie, jak był traktowany – przynajmniej medialnie – jeszcze kilka lat temu. Widać to na przykładzie Państwa Islamskiego, które niby jest zwalczane, ale tak nie do końca, bo być może kiedyś się jeszcze przyda w roli „bicza bożego”... Państwo Islamskie może być na przykład wykorzystane, i moim zdaniem z całą pewnością będzie wykorzystane, do przypomnienia Rosji, że ma na Kaukazie BARDZO słabe, muzułmańskie podbrzusze, w które zawsze można kopnąć, na przykład nogą jakiegoś kalifa.

Zmiany propagandowe wydają się następować i są widoczne. Nie mamy jeszcze sytuacji z czasów powojennych, gdy wrogiem było PAŃSTWO, jako miejsce, w którym wcieliło się zło. Rosja nie jest jeszcze jednoznacznie wszędzie przedstawiana tak, jak był przedstawiany Związek Radziecki, jako imperium zła i jego kolebka. Być może zbyt wiele interesów amerykańskich jest zaangażowanych w Rosji, by można ją było potraktować jednoznacznie jako wroga w całości już w tej chwili. Wrogiem póki co jest Putin, i to on personalizuje zło. Tak jest przedstawiany przez propagandę, przez wszystkie właściwie media zachodniego świata. Ale jednak w National Security Strategy

Pierwsza strona dokumentu zawierającego Narodową Strategię Bezpieczeństwa Stanów Zjednoczonych. Napisa po angielsku National Security Stratyegy oraz godło prezydenta Stanów Zjednoczonych - Biały Orzeł na niebeskim tle z napisem po angielsku: Seal of the president of the united states of america - link prowadzi do dokumentu PDF w języku angielskim o rozmiarze 390 KB

 przedstawionej przez prezydenta Obamę w piątek, 6 lutego,  to Rosja została wymieniona jako JEDYNE państwo będące przeciwnikiem USA na świecie. Jedyny przeciwnik, a została w dokumencie wymieniona z nazwy kilkanaście razy.

Gdy się obserwuje sposób prezentowania działań Putina przez zachodnich polityków widać brak spójności. Najwyraźniej nie ma jeszcze jednoznacznej linii propagandowej. Widać to wyraźnie w wywiadzie, którego prezydent Obama udzielił ostatnio CNN (do obejrzenia poniżej). Nie ma jasności, czy Rosja Putina zdaniem Obamy jest prawdziwym zagrożeniem, czy tylko czymś całkowicie nieprzewidywalnym, nie mającym wielkiego znaczenia. Ostatnio przedstawia się go jako chorego na Zespół Aspergera, kiedyś kanclerz Merkel przedstawiała go jako szaleńca, kiedy indziej znowu mówi się o nim, jako o wyrachowanym szachiście.

Po roku 2008 i krótkiej wojnie w Gruzji, a następnie po wydarzeniach na Ukrainie wiadomo było, że moskiewskie władze są groźne, gdyż mają zapędy imperialne, a inne państwa są niewinnymi ofiarami kremlowskich knowań – a USA oczywiście nie mogą przecież nie odpowiedzieć („nie mogą nie...”) na wołanie o pomoc uciśnionych. Jednak Obama potrafi równolegle stwierdzić, że zajęcie Krymu przez Putina było wynikiem całkowicie nieprzemyślanej decyzji podjętej na gorąco, co jakby kłóci się nieco z wizją zbrodniczego imperialisty planującego zdominowanie całego świata. A już przyznając, że USA zrealizowały przekazania władzy na Ukrainie, Obama jednoznacznie przyznaje coś, czego propaganda nigdy nie chciała dopuścić, czyli potwierdzenie, że wydarzenia na Ukrainie wcale nie były takie spontaniczne, jakby chciało się to nam przedstawić.



W każdym razie stawiam na to, że jednak niedługo media, poza Putinem, zaczną nam prezentować ogólnie Rosję jako zło. Dokument wydany przez Biały Dom jest być może przygrywką. A potem, gdy zacznie się mowa o obronie naszej cywilizacji, staniemy na granicy wojny. „Obrona cywilizacji” jest często jednym z haseł, pod którymi organizuje się wojny. Pisałem o tym już jakiś czas temu

Nie należy jednak zapominać, że w naszym, realnym świecie, a nie tym z artykułów, programów i filmów propagandowych, wojny ZAWSZE toczą się TYLKO dla pieniędzy i wpływów.

ZAWSZE i TYLKO.

Data:
Kategoria: Świat
Komentarze 0 skomentuj »
Musisz być zalogowany, aby publikować komentarze.
Dziękujemy za wizytę.

Cieszymy się, że odwiedziłeś naszą stronę. Polub nas na Facebooku lub obserwuj na Twitterze.