Mamy Pendolino i Dreamlinery na kredyt oraz Tuska w Brukseli ale pozostajemy społeczeństwem głęboko zakompleksionym. Nasz wybitny mąż stanu z Afganistanu określa nasz kolektywny stan jako "murzyńskość", chociaż właściwie można by to nazwać raczej "komorowskością".
Cały czas trzęsiemy portkami: co o nas pomyślą w Berlinie i w Brukseli? A ponieważ klasę polityczną mamy na poziomie "ch.., d.. i kamieni kupa", wszelkie oznaki kreatywności i wyobraźni są systematyczne tępione. Nic dziwnego, że gospodarczo staliśmy się podwykonawcą i źródłem taniej siły roboczej a kulturalnie jesteśmy banalnym followerem. Nasze telewizje kopiują zachodnie formaty programowe a nasi filmowcy kręcą gnioty. A nasi prowincjonalni gwiazdorzy, tacy jak Stuhr ojciec i syn, wyzywają nas publicznie od antysemitów. Polakowi można widać nie tylko bezkarnie napluć na gębę ale on jeszcze sam za to zapłaci.
Co jakiś czas próbujemy nachalnie podskoczyć do wyższej ławki, nie poprzez talent i kreatywność, tylko poprzez nachalne kopiowanie szablonów. Na warszawskich salonach panuje domniemanie, że nie jesteśmy w stanie zawojować międzynarodowego kina inaczej niż poprzez wałkowanie filmów o tematyce związanej z Holocaustem, które widać nasza opiniotwórcza elita uważa za Oskarowe "pewniaki" w Hollywood.
Pedofil Polański i aferzysta Rywin nakręcili "Pianistę", który dostał Oskara za reżyserię w 2003 roku. To rozpaliło ambicje mało utalentowanej ale mającej szerokie znajomości Agnieszki Holland, która nakręciła "W ciemności", ale pomimo "pewnej" tematyki filmu, Oskara w 2011 roku Holland jednak nie dostała, co ją widocznie wściekło:
monsieurb.neon24.pl/post/54622,holland-from-poland
Teraz mamy nakaz obcmokiwania Pawła Pawlikowskiego, który po wieloletnich porażkach filmowych w Londynie przerzucił się w Warszawie na kolejnego domniemanego oskarowego "pewniaka", "Idę", kręcąc mozolnie mało oryginalną kopię sprawdzonych formatów czarno-białych Oskarowych zwycięzców "Listy Schindlera" (2008) i "Artysty" (2012).
A nam jakby mało było "Pokłosia", teraz na nowo sami kopiemy pod sobą dołki, dając okazję nieprzyjaznej nam prasie na wałkowanie tematu polskiego antysemityzmu, który wypijamy podobno z mlekiem matki.
Francuski dziennik "Liberation", będący własnością starozakonnych finansistów już przejechał się po nas w lutym zeszłego roku, pisząc na temat "Idy" (cytat): "Polska była jednym z głównych teatrów eksterminacji (Żydów) przy ochoczym udziale części (polskiej) ludności". W oryginale: "La Pologne fut l’un des principaux théâtres avec la complicité zélée d’une partie de la population".
Tu już nie jest mowa o udziale polskiej ludności w eksterminacji Żydów ale o "ochoczym" udziale. Jak tak dalej pójdzie to skończymy jako kraj przez trybunałem Norymberga 2.0 i wtedy nawet wyprzedaż Lasów Państwowych nie wystarczy na pokrycie kosztów naszych kolektywnych zbrodni.
Reżyser Pawlikowski pokornie powiela obowiązujące aktualnie standardy mody filmowej, kreując Agatę Trzebuchowską jako kopię Mia Wasikowskiej, australijskiej aktorki polskiego pochodzenia która robi karierę w Hollywood (zdjęcia poniżej). Czy mamy nadzieje, że poprzez lemingowe kopiowanie wielkiego świata spadną nam jakieś smakowite okruchy ze stołu starszych i mądrzejszych?
Oryginał (Mia Wasikowska) i kopia (Agata Trzebuchowska)
mPolska24
Pięknie ujęte.