Czy doktor Kopacz zakopie Kaczyńskiego?

Te najbliższe wybory, wybory parlamentarne, PiS musi wygrać. Wygrać to znaczy objąć rząd i tekę premiera. Wygrana, która nie pozwoli na samodzielne lub koalicyjne sformułowanie rządu będzie oznaczać koniec tej formacji.

Już obecnie, poziom frustracji, powodowany nieustannymi porażkami, pomimo dobrych prognoz, wywołuje w zwolennikach PiS pewien rodzaj emocjonalnej psychozy, która skutkuje zachowaniami para religijnymi. Marsze przebudzenia Polski, marsze z pochodniami, misja, Jarosław Polskę zbaw i tak dalej.

Racjonalną argumentację, zastąpiło w PiS eskalowanie emocji i myślenie para-mistyczne. Polityka stała się religią, w której zbawieniem jest objęcie rządów przez umiłowanego przywódcę, zaś głównym oponentem dobra, jest demoniczny Tusk - uosobienie zła.

Oczywiście, wszystkie te kalki percepcyjne i strategie reagowania dotyczą elektoratu PiS, a nie aparatu tworzącego tę partię. Ten aparat to zgrana ekipa rozsądnych ludzi, którzy używają, po prostu, frazeologii religijno-politycznej do utrzymania w swoich zasobach tysięcy głosów, niezbędnych do prywatnego dobrego życia i funkcjonowania partii.

Odejście Donalda Tuska z polskiej polityki, stanowi dla tej frazeologii PiS poważne wyzwanie. Główną osią emocjonalną bowiem, jednoczącą elektorat i kształtującą postrzeganie rzeczywistości i swoich w niej powinności, było do tej pory poczucie skrzywdzenia i nienawiść. Nienawiść do zła, które niszczy Polskę. Nienawiść do tych co zdradzili i zamordowali Lecha Kaczyńskiego. Nienawiść do tych co niszczą Polskę albo ich popierają. Personifikacją tego zła był Donald Tusk. "Dla takich ludzi, nie ma miejsca w polskiej polityce" - oświadczał Jarosław Kaczyński i odmawiał udziału w Radzie Bezpieczeństwa Narodowego.

Wystąpienie dr. Kopacz i reakcję, w odpowiedzi na nie, Jarosława Kaczyńskiego, różnie oceniać będą sympatycy obu stron. Wydaje się jednak, że zwycięzcą w tym wypadku była Polska. Nie PO, nie PiS ale Polska, na co mało kto zwracał uwagę. Bo też nie o Polskę zaognionym grupom chodzi, ale o rządy w Polsce ich partii.

Rację miała pani premier Kopacz, zwracając się do Kaczyńskiego o ów gest. Rację miał Kaczyński go wykonując. Pogrzebał jednak w ten sposób, oś wokół której organizował emocje swego elektoratu. To jak to? To Tusk nie zamordował Lecha Kaczyńskiego? To już nie jest zdrajcą? Nigdy nim nie był? Nie zniszczył Polski? Nie stworzył kondominium? Można mu ot tak podać rękę i uśmiechnąć się? To po co był ten cyrk z unikaniem posiedzeń RBN?

Te przeprosiny były potrzebne. Zwłaszcza na samej górze. Zabrakło jednakże innych przeprosin. Nie ma się co oszukiwać. PiS został oblany przez zwolenników PO, równie cuchnącą breją pomówień, pogardy i nienawiści. "Dożynanie watahy" Sikorskiego, "bydło" "profesora" Bartoszewskiego, to były oczywiście polityczne figury retoryczne. Nie pozostały one jednak bez wpływu na reakcje i postawy społeczne. Zabrakło mi więc "przepraszamy", ze strony PO.

PiS straci więc część energii mobilizującej swój elektorat. Energii negatywnej, ale skutecznej. Będzie musiał przejść z pozycji mistycznych na pragmatyczne. Będzie musiał konkurować rozwiązaniami, a nie negatywizmem. Jeśli wygra na tej płaszczyźnie, to będzie dobrze dla Polski. Jeśli na tej płaszczyźnie przegra, to też będzie dobrze dla Polski.

Jednak jeśli przegra - nie obejmie rządów, to będzie już ostatni bój Jarosława Kaczyńskiego. Ponieważ PiS nie jest partią demokratyczną, to po upadku władcy, rozpadnie się. Co może i dobrze. Powstaną w jego miejsce nowe, skuteczniejsze w dochodzeniu swych postulatów, podmioty. Może to mieć ozdrowieńcze konsekwencje dla Polski.

Jednym słowem, pani premier Ewa Kopacz, może zakopać karierę jednego z najważniejszych i najbardziej błyskotliwych polityków Polski. Kobiecą troską. Próbą wyjścia z negatywnych wzorców, może otworzyć nową jakość. Jakość, w której zwyciężyć może już każdy, ale tym razem nie po to, aby pognębić przeciwnika, tylko po to, by dać ludziom to czego oczekują.