Według lewicy jakieś reformy rynkowe w latach 90ych były potrzebne, ale te które zrobiliśmy były zbyt szybkie i zbyt daleko posunięte. Mówią nam, że gdyby reformy rozłożyć na lata i mniej reformować to by teraz było lepiej. Możemy te teorie sprawdzić. Mamy dziś Ukrainę bankruta, który potrzebuje reform...
Dynamika ukraińskiego PKB spada:

Źródło: obliczenia własne na podstawie UkrStat
Pogłębia się deficyt sektora publicznego:

Źródło: obliczenia własne na podstawie bank centralny Ukrainy
Oraz pogłębia się deficyt handlowy Ukrainy:

Źródło: wykres na podstawie bank centralny Ukrainy
Czy w takiej sytuacji Ukraińcy mogą sobie pozwolić rozłożyć reformy na
lata i reformować po trochu? Tak jak dziś sugeruje nam lewica, że
powinni byliśmy robić w Polsce w latach 90ych?
Zamiast mojej odpowiedzi daję poniżej jeszcze dwa wykresy. Pierwszy
obrazuje ceny gazu, ten słupek po lewej to cena jaką za gaz płacą
gospodarstwa domowe Ukrainy, ten pośrodku to cena jaką za gaz płacą
ciepłownie ukraińskie, a ten słupek po prawej to cena jaką za import
gazu z Rosji płaci Ukraina:

Źródło: Deutsche Bank, Emerging Markets Monthly, 13 March 2014
W roku 2012 dotowanie gazu na rynek
krajowy kosztowało Ukrainę 7% PKB. To znaczy, że gdyby nie dotowali cen
gazu dla odbiorców krajowych finanse państwa ukraińskiego miały by
nadwyżkę. Dziś mają deficyt, bo każdy bez względu czy jest biedny czy
bogaty używa tani dotowany gaz.
I jeszcze jeden wykres, tym razem rezerw walutowych Ukrainy:

Źródło: Deutsche Bank, Emerging Markets Monthly, 13 March 2014
Niedługo im się skończą rezerwy. Nie będą mieli czym płacić za import.
To co byś ty dziś zaproponował Ukraińcom?
Szybkie i dogłębne reformy? Czy też rozłożył byś je na lata. I ciekawe
jaką odpowiedź na to pytanie za 20 lat będzie dawać ukraińska lewica…
Paweł Dobrowolski
Wirtualna szuflada - https://www.mpolska24.pl/blog/wirtualnaszuflada
Paweł Dobrowolski jest byłym Prezesem Zarządu Fundacji Obywatelskiego Rozwoju.
Jest absolwentem Wydziału Ekonomii Harvard University (Massachusetts, USA).
Był ekspertem Instytutu Sobieskiego. Członkiem Zarządu Polskiej Fundacji Rozwoju Oświaty.
Był pracownikiem Deutsche Morgan Grenfell i dyrektorem Warsaw Equity Holding oraz Trigon, pracował m. in. z prof. Sachsem.
Do jego zainteresowań naukowych należą: ekonomia polityczna reform, ekonomia instytucjonalna i behawioralna, ekonomia banku centralnego i polityka pieniężna, instytucje finansowe, wymiar sprawiedliwości, rynek radiowo-telewizyjny, prawo upadłościowe, fuzje i przejęcia, organizacja rynku (industrial organization), polityka antymonopolowa, fiskalne konsekwencje starzenia się społeczeństwa.
Od 1995 roku zajmuje się doradztwem gospodarczym. Zawodowo pomaga kupować i sprzedawać firmy,
Autor książki pt. „Podstawy Analizy Finansów Firm” wydanej nakładem Stowarzyszenia Księgowych w Polsce oraz kilkudziesięciu artykułów o bankowości centralnej, upadłości, mediach oraz gospodarce.
Pomysłodawca wprowadzenia w Polsce wysłuchania publicznego