Pamiętajcie! Tylko przy dużej skali możemy uzyskać jakiś efekt !
Podziękujmy „wielkim korporacjom” za przepychaniem ACTA i innych podobnych inicjatyw przez machinę ustawodawczą za, którą stoi potężne lobby przemysłu rozrywkowego. Jednego z najbogatszych, ale ciągle nienasyconego. Przemysłu, który żyje mrzonkami o tym, że jeśli zatrzyma wymianę danych w internecie, zarobi jeszcze więcej niż teraz. Pieniądze, które angażuje w wojnę z internetem muszą być ogromne, skoro tacy pozbawieni jaj politycy jak nasz Premier są w stanie tak bardzo narażać się własnym wyborcom.
Te pieniądze nie biorą się znikąd. Te pieniądze, które oni angażują w niszczenie naszej wolności, zanosimy im sami w zębach — kupując legalne płyty, chodząc na koncerty czy do kina. Sami napychamy kieszenie ludziom, którzy nazywają nas złodziejami, chociaż nigdy niczego im nie zabraliśmy. Jeśli chcemy być szanowani, szanujmy się sami i nie obsypujmy złotem naszych prześladowców.
Nie będziemy codziennie zbierać się na mieście i blokować stron rządowych. Na dłuższą metę jedyną strategią, która może coś dać, jest bojkot przemysłu rozrywkowego do czasu, aż do tych ludzi dotrze, że nic nie wygrają siłowymi metodami. Dlatego:
• NIE KUPUJMY PŁYT
• NIE CHODŹMY NA PŁATNE KONCERTY
• NIE CHODŹMY DO KINA
— tak długo, aż oni nam nie odpuszczą. Tak długo, jak nie zrozumieją, że muszą się pogodzić z naszym prawem do dzielenia się plikami. Tak długo, aż przyjmą do wiadomości, że potrafimy żyć bez ich twórczości, a oni bez nas nie mogą. Tak długo, aż skumają, że wymiana plików to darmowa reklama, taka sama jak oglądanie Vivy — a nie złodziejstwo. Tak długo, aż nie dostosują swojej strategii zarabiania do naszej wolności dzielenia się zawartością naszych dysków.
Słowem — do czasu oficjalnego odstąpienia od prób wywracania do góry nogami całego internetu dla naprawy swoich urojonych krzywd.
Wyjęci spod bojkotu będą jedynie twórcy, producenci czy wytwórnie, którzy w sposób wyraźny i wiarygodny odżegnają się od forsowania takiego rozumienia praw autorskich, które narusza nasze prawo do kopiowania i wymiany danych (patrz na dole).
Pamiętajmy, że tzw. własność intelektualna nie jest w rzeczywistości ŻADNĄ
własnością, a jedynie rodzajem bzdurnego monopolu, który chciałby mieć każdy, kto zagra kilka nut w określonej kolejności, do wszystkich kolejnych powtórzeń i zapisów swojego dzieła. Własność odnosi się do realnych przedmiotów, do tzw. dóbr rzadkich, których nie wystarczy dla wszystkich i trzeba je podzielić. Film w postaci pliku AVI nie jest dobrem rzadkim, bo wystarczy go dla wszystkich. Nie ubywa go od kopiowania — dlatego kopiowanie nie jest ŻADNĄ formą kradzieży. Pliki na dyskach są jedynie ciągiem zer i jedynek — a nikt nie może uważać się za właściciela jakiejś liczby, zwłaszcza jeśli jest zapisana na cudzym nośniku.
Twórcy mają w rzeczywistości dziesiątki sposobów zarabiana i dyskontowania swojej popularności. Nawet ci niszowi za jeden koncert dostają zwykle więcej niż większość z nas za miesiąc pracy. Ci najpopularniejsi mogą w godzinę zarobić więcej niż my przez całe życie. Przemysł rozrywkowy jest ostatnim, który potrzebuje pilnej pomocy, zwłaszcza przez kosztowne, nieefektywne i agresywne metody inwigilacji całej światowej sieci. Można zaryzykować stwierdzenie odwrotne — te usługi są zdecydowanie przewartościowane w stosunku do ich rzeczywistego znaczenia. Użalanie się nad utraconymi milionami dolarów jest nie tylko logicznie bzdurne, ale też zwyczajnie niestosowne w sytuacji, kiedy autor bezpretensjonalnych rymowanek zarabia często setki razy więcej od odkrywcy nowej metody leczenia.
Dlatego skończmy z idolatrią, z traktowaniem jak półboga człowieka, który często jest tylko pajacem śpiewającym cudze piosenki do cudzej choreografii i z opracowanym przez kogoś wizerunkiem. Pokażmy im miejsce w szeregu. Grajkowie i komedianci, a zwłaszcza ich menadżerowie i wyzyskiwacze, nie mogą rządzić światem i pouczać nas o moralności. Przemówmy do nich w języku, który na pewno zrozumieją — w języku zmniejszonych wpływów, pustych sal, nie wykupionych płyt. To zawsze sprzyja ciekawym refleksjom — znacznie bardziej niż nasze wygrażanie na wiecach.
Kupowanie rozrywki z rąk ludzi, którzy nas nękają, musi być traktowane jako akt kolaboracji z wrogiem. Im bardziej będą nas gnębić, tym bardziej nie będziemy im dawać zarabiać. Myślę, że to jedyna metoda. Więcej na Facebook'u TUTAJ.
Kochani, nie bojkotujemy:
[Polska]
• Paweł Kukiz
• Strachy Na Lachy
• Sweet Noise
[reszta świata]
roboczo: artyści, którzy reklamowali Megaupload (• Kanye West, • Chris Brown, • P. Diddy)
Organizatorzy protestów w całej Europie
mPolska24
