Smutna konkluzja o socjaliźmie i odpowiedzialności

Czym jest socjalizm? Poza słownikowymi definicjami oraz ekonomicznymi opisami owego systemu gospodarczego jest niestety jeszcze jedna odpowiedź - to system, który nie działa. Można to stwierdzić po latach jego istnienia w różnych krajach i po ich obecnej sytuacji finansowej i społecznej.

Socjalizm to system, który (rzekomo) troszczy się o dobro obywateli, obiecując im dobrobyt. Jednak na obietnicach wspaniałość socjalizmu i gospodarek około socjalistycznych się kończy. Dzieje się tak, ponieważ odpowiedzialność za swój własny los jest zdejmowana z barków obywatela i przejmowana jest na barki systemu socjalnego. Ale czy aby na pewno? Odpowiedzialność to zdolność do przyjęcia konsekwencji swoich czynów, system takiej zdolności nie posiada. Gdy zaczyna brakować pieniędzy na świadczenia (np. emerytalne) kara za porażkę systemu spada na obywateli. To obywatel przymuszany jest do odstąpienia od umowy, którą niegdyś zawarł i która mówiła o pracy do wskazanego wieku i o wysokości świadczenia, które mu przysługuje po wyznaczonym okresie.
Wmawianie ludziom, że państwo się o nich troszczy (w sferze socjalnej oczywiście) jest zwykłym kłamstwem. Ten system co najwyżej próbuje - niestety z miernym skutkiem. To, co miał przeznaczać na socjalne działania jest przejadane ku uciesze możnowładców. Nie służy niczemu innemu, jak kreacji biedoty wśród zwykłych obywateli kosztem nepotyzmu rządzących. Nieustannie zwiększające się zatrudnienie w sektorze socjalnym powoduje zwiększenie kosztów obsługi tego sektora, a zatem Kowalski otrzymujący pomoc państwową kosztuje system (a zgodnie z prawdą obywateli - to oni wypracowują PKB a nie system) wielokroć więcej niż pomoc, którą otrzymał.

Ale czy jest alternatywa? Moim skromnym zdaniem jest nią wolny rynek. Konieczne jest zaprzestanie okłamywania obywateli, że ktoś lepiej się o nich zatroszczy niż oni sami. To każdy z obywateli musi mieć prawo samodecydowania o swej teraźniejszości i przyszłości. Słowem - ma mieć możliwość bycia odpowiedzialnym za swe czyny. Niegdyś mawiano: "Jak sobie pościelisz, tak się wyśpisz", "Jak dbasz tak masz", "Bez pracy nie ma kołaczy"... Mnożyć można by mądrości ludowe, od których odeszliśmy, od który odwróciła się cała Europa. Te wymienione jednoznacznie wskazują, że decyzje podjęte okupione są konsekwencjami, pokazują, że odpowiedzialność jest nieodłącznym elementem działania.
My tymczasem zawróciliśmy ze ścieżki rozwoju. Popadliśmy w marazm, który niszczy naszą cywilizację z każdym dniem. Hołduje się zasadzie, że liczy się tylko tu i teraz. Nic dziwnego skoro o naszą przyszłość (rzekomo) troszczy się ktoś inny.
Dla mnie pewnym jest, że należy się obudzić i porzucić obecne standardy na rzecz sprawdzonych zasad. Należy się obudzić jak najprędzej, nie mam ku temu żadnych wątpliwości. A Ty wolisz nadal śnić?