W niniejszym artykule wyjaśniamy, jakie wymagania trzeba spełnić, aby zostać jachtowym sternikiem morskim oraz czym można pływać, posiadając tego rodzaju certyfikat.
Uprawnienia jachtowego sternika morskiego
Posiadacze patentu jachtowego sternika morskiego mają bardzo szerokie uprawnienia w zakresie prowadzenia jachtów zarówno po śródlądziu, jak i na morzu. Warto mieć na uwadze fakt, że dotyczy to nie tylko łodzi żaglowych, ale też motorowych.
Zdobywając certyfikat JSM, automatycznie nabywa się bowiem praw właściwych posiadaczom patentu motorowodnego sternika morskiego. W praktyce oznacza to, że jachtowy sternik morski może pływać:
- na wodach śródlądowych — każdą jednostką motorową albo żaglową (z silnikiem pomocniczym lub bez niego),
- na wodach morskich — jachtami motorowymi albo żaglowymi (z silnikiem pomocniczym lub bez niego) o długości do 18 metrów.
Patent jachtowego sternika morskiego umożliwia więc pływanie w celach rekreacyjnych, ale również komercyjnych, jako zawodowy skipper. Większość łodzi czarterowych nie przekracza bowiem wspomnianych tu 18 metrów długości kadłuba. Mając tego rodzaju dokument, można więc na stałe związać swoje życie z morzem i zdobyć ciekawy, choć wymagający zawód.
Jak zdobyć patent JSM?
Aby móc zdobyć certyfikat jachtowego sternika morskiego, należy spełnić kilka warunków. Podstawowym z nich jest wiek — trzeba być pełnoletnim. To oczywiście nie wystarcza.
Trzeba zdobyć udokumentowany opiniami z rejsu (podpisanymi przez kapitana) staż morski. Przepisy wymagają, aby były to co najmniej dwa rejsy morskie o łącznym czasie żeglugi nie krótszym niż 200 godzin.
Mając poparte dokumentami doświadczenie, można przejść do ostatniego kroku, jakim jest zdanie egzaminu na jachtowego sternika morskiego.
Jak wygląda egzamin?
Organizują go podmioty upoważnione przez Ministra Sportu. Egzamin zawsze złożony jest z dwóch paneli – teorii oraz praktyki. Aby zdać, trzeba zaliczyć obydwa – w przeciwnym wypadku konieczne jest powtórzenie całości.
Część teoretyczna weryfikuje wiedzę z zakresu budowy jachtu, locji, nawigacji, meteorologii, bezpieczeństwa, łączności, przepisów oraz planowania rejsu. Składają się na nią:
- zadanie nawigacyjne
- test zawierający 75 pytań jednokrotnego wyboru.
Aby uzyskać pozytywny wynik, trzeba prawidłowo rozwiązać zadanie oraz udzielić minimum 65 poprawnych odpowiedzi.
Część praktyczna polega na wykonaniu wybranych przez komisję elementów egzaminacyjnych. Są one określane indywidualnie dla każdego zdającego. Dopuszcza się jednorazowe powtórzenie źle przeprowadzonego manewru.
Nie ma natomiast obowiązku odbywania szkolenia przed egzaminem. Mimo to zaleca się wzięcie udziału w dobrym kursie przygotowawczym. Dzięki temu można poszerzyć i usystematyzować posiadane wiadomości, nabyć biegłości w wykonywaniu manewrów, a przede wszystkim – zwiększyć swoje szanse na uzyskanie pozytywnego wyniku na egzaminie.