Technologia FTTX
FTTX to skrót od Fiber To The X – przewód do X. Określenie to tyczy się szerokopasmowych systemów telekomunikacyjnych, które zapewniają odbiorcom dostęp do internetu, telefonii, a także telewizji. Usługi tego rodzaju są coraz częściej sprzedawane przez operatorów w korzystnych pakietach.
Za transmisję w takiej architekturze odpowiedzialne są kable światłowodowe wykonane z włókna szklanego. Nie wykorzystują prądu elektrycznego, ale modulowaną falę świetną emitowaną przez diodę LED bądź laser półprzewodnikowy.
Technologia FTTX pozwala osiągać znacznie szybszą transmisję danych niż Ethernet, który wykorzystuje tradycyjne kable miedziane. Światłowód gwarantuje przepustowość rzędu 1 Gb/s. Do tego wykazuje dużą odporność na zakłócenia elektromagnetyczne i nie przyciąga wyładowań atmosferycznych. Dane przesyłane w taki sposób są też lepiej zabezpieczone przed niepowołanym dostępem czy przechwytywaniem.
Rodzaje architektury FTTX
Nazwa FTTX obejmuje grupę odmian instalacji światłowodowych. Najważniejsze i najczęściej stosowane z nich to: FTTF, FTTC oraz FTTN. Rozróżnia się je ze względu na lokalizację, ścieżkę, okablowanie, a także sposób konfiguracji. Tworzy się je przy pomocy kabli światłowodowych, ale też miedzianych, w realizacjach hybrydowych. Warto przy tym zwrócić uwagę na to, że im światłowód znajduje się bliżej odbiorców, tym połączenie ma lepszą przepustowość.
FTTH – Fiber to the home – przewód do domu
Wariant ten jest zdecydowanie najczęściej spotykanym połączeniem. Zapewnia największą przepustowość, ponieważ jest podłączony bezpośrednio do domu. Kabel umieszcza się pomiędzy skrzynką przełączania linii a skrzynkami lokatorów. Przy realizacji trzeba jednak dodatkowo zainstalować osobną linię energetyczną.
FTTC – Fiber to the curb – przewód do krawężnika
Częstym rozwiązaniem jest również FTTC, w którym przewody umieszcza się w specjalnej skrzynce rozdzielczej. Stawia się ją w najbliższym otoczeniu budynku (do czego nawiązuje nazwa). Od niej wyprowadza się kable miedziane podłączane do odbiorców. Mają mniejszą przepustowość, dlatego w tym wariancie maksymalna prędkość transmisji wynosi 100 Mb/s. Do tego zasięg jest dość ograniczony – sygnał może być transmitowany tylko do klientów znajdujących się w promieniu 300 metrów.
FTTN – Fiber to the node – przewód do węzła
W odmianie tej światłowód poprowadzony jest do specjalnego punktu pośredniego, a do klienta podłącza się kabel miedziany. Rozwiązanie to ma dużą zaletę – zapewnia dostęp do sieci nawet dla kilkuset odbiorców na raz. Warunkiem jest jednak to, by znajdowali się oni w promieniu 1,5 kilometra (im bliżej węzła, tym szybsza prędkość połączenia). Dodatkowym plusem tej technologii jest możliwość wykorzystania DSL i istniejących infrastruktur miedzianych w procesie modernizacji, co znacznie zmniejsza koszty instalacji.
Dowiedz się również: Jaka jest różnica między GPON a FTTH!
Wybór światłowodu
Tradycyjne połączenia ADSL i DSL są stopniowo wypierane przez nowocześnieją architekturę FTTX, ponieważ ma o wiele mniej ograniczeń. Technologia xDSL, czyli sieci wykorzystujące kable miedziane mogą dostarczać abonentom internet, telefonię oraz telewizję, ale mają mniejszą szerokość pasma. Odbija się to na prędkości transmisji danych, która jest zwykle dwukrotnie niższa niż w przypadku światłowodu.
Sieci FTTX zapewniają przepustowość większą niż 100 Mb/s, a do tego mają zasięg transmisji wynoszący nawet kilkadziesiąt kilometrów. Optymalnym wariantem jest FTTH, która prowadzi światłowód bezpośrednio od centrali do obiorcy. Wdrożenie takiej technologii wiąże się jednak z budową całej infrastruktury od podstaw, więc jest dość kosztownym przedsięwzięciem.
Połączenia typu FTTC i FTTN mogą być hybrydowe, co oznacza, że łączą światłowód z istniejącą już instalacją DSL. W ten sposób mogą dostarczać szybki internet do dużej liczby abonentów, przy stosunkowo niedużych nakładach. Opcja ta jest najczęściej stosowana poza aglomeracjami miejskimi, czyli w obszarach znajdujących się poza zasięgiem FTTH.
mPolska24
