Przykład aktualny:
Od 1 marca tego roku wysokość najniższej emerytury (warunek: posiadanie stażu pracy 22 lat w przypadku kobiet oraz 25 lat w przypadku mężczyzn) została podniesiona do 1 tys. zł. Przepisy nie objęły rencistów z orzeczoną całkowitą niezdolnością do pracy, którzy po osiągnięciu wieku emerytalnego automatycznie nabywają prawo do świadczeń emerytalnych, a nie mają wypracowanego odpowiedniego stażu pracy. Sprawa może dotyczyć ok. 105 tys. osób.
Zapowiedziano jednak projekt, według którego wyrównanie emerytur dla tej grupy nastąpi przy najbliższej waloryzacji rent i emerytur, czyli 1 marca 2018 r. - Nastąpi to z wyrównaniem od 1 marca 2017 r. Ta różnica zostanie zrekompensowana ubezpieczonym.
O ile absolutnie nie powinno być zarzutu co do finansowania emerytur, gdy przez całe życie odprowadza się składki ubezpieczeniowe, o tyle pojawia się zarzut skąd rząd będzie uzyskiwać finansowanie. Jakie rady dla systemu ubezpieczeń?
Czy to jest sposób na ratowanie systemu emerytalnego? Od zawsze wiadomo, że wszelkie obciążenia dla systemu ZUS sa przerzucane na małe i średnie firmy. Korporacje unikają opodatkowania w Polsce i większość przenoszą do rajów podatkowych. Promowanie podatkowe korporacji i kapitału zagranicznego w Polsce również odbija się tylko na lokalnych małych i średnich przedsiębiorcach. Sprawy dotyczące składek relatywnych do przychodu/dochodu (według rządu przychodu (sic!)) za ZUS są przesuwane „na kolejny rok”.
Jak długo mali przedsiębiorcy dadzą radę tak zajechać? Od nowego roku planowane jest kolejne podniesienie płacy minimalnej. Może to być dobry pomysł jeśli chodzi o egzekwowanie środków na ZUS od korporacji. Jednak czy to ma sens, gdy nawet banki starają się zatrudniać na podstawie umowy współpracy, wymagając własnych działalności?
System ZUS, w którym płacąc składkę 1200zł miesięcznie a otrzymując po 40 latach 600zł emerytury jest kompletnie bez sensu a im szybciej padnie, tym lepiej dla małych i średnich przedsiębiorców.
mPolska24
