Wybór Tuska. Skandal czy nowa reguła?

„Unia Europejska zmienia właśnie swoją receptę na sukces. Stawia na decyzję większości, nawet, jeżeli ryzykuje awanturę.” Berliński „Tagesspiegel” „Każdy kraj powinien wstawać od stołu negocjacyjnego w poczuciu odniesionego zwycięstwa. (...) Herman van Rompuy Zestawienie tych dwóch wypowiedzi dotyczących zasad działania politycznego UE doskonale wpisuje się w coraz wyraźniej rysowany kierunek integracji europejskiej. Doskonałym jego podsumowaniem jest ocena sposobu wyboru przewodniczącego Rady Europy dokonana przez panią premier Szydło: „Nie zgodzę się na prymat siły nad zasadami. Nic o nas bez naszej zgody.”

       Deklaracje podjęte przez szefów rządów Niemiec, Francji, Włoch w Wersalu (za czasów pierwszej 2,5 rocznej kadencji Donalda Tuska), a wyraźnie także zadeklarowane ostatnio przez Angelę Merkel intencje stworzenia Europy dwóch prędkości nie pozostawiają złudzeń. Nie konsensus interesu państw członkowskich, a siła poszczególnych krajów ma decydować o politycznym i gospodarczym kierunku integracji.
    Nie znalazłam oficjalnego stanowiska przewodniczącego Tuska na tak postawione cele w UE. Nic dziwnego. Od zawsze znany był z chowania głowy w piasek w sytuacjach konfliktowych. Oficjalne wspieranie wizji Europy dwóch prędkości zapewne nie dałyby mu życzliwego poparcia na przedłużenie kadencji na stołku szefa RE wśród sporej grupy państw członkowskich. Trudno jednak uwierzyć, że takiej deklaracji poparcia nie złożył kanclerz Angeli Merkel, która go na to stanowisko promowała. Taki zapewnienia musiały także paść wobec Francji, Włoch i krajów Beneluxu.
    Podczas uroczystości i dyskusji na temat przyszłości Europy związanych z 60 rocznicą podpisania Traktatów Rzymskich będzie jednak musiał odsłonić przyłbicę.
Wszystkim, którzy uważają przedłużenie kadencji Donalda Tuska za sukces i wynik jego dotychczasowych dokonań- serwuje łyżeczkę dziegciu. Otóż prawdziwie niezależnym i kompetentnym szefem RE był jego poprzednik.
Donald Tusk zbierał często niepochlebne opinie. * Kiedy tylko Raz tylko medialnie nie poparł Angeli Merkel, co niemiecka prasa nie pozostawiła na nim suchej nitki. Chodziło o przyznanie, że „zbyt dużo imigrantów” przybyło do Europy, co zostało potraktowane jako zarzut wobec pani kanclerz. Komentarze niemieckiej prasy były bezlitosne: „Donald Tuskmówił, że fala uchodźców docierających do Europy jest za duża i trzeba ją zdecydowanie ograniczyć. Dawał do zrozumienia, że domaga się od AngeliMerkelzwrotu w polityce migracyjnej. Komentator "Welt am Sonntag" pisze, że po tych słowach Tusk sam stał się częścią problemu, a nie jego rozwiązania. Jak czytamy, zadaniem szefa Rady Europejskiej jest dążyć do kompromisów, a nie zaostrzać spory”. Oczywiście inna była reakcja zachodnich mediów wobec ewidentnego podsycania w Polsce sporu politycznego (okupacja w Sejmie- wystąpienie Tuska we Wrocławiu). Tutaj nikt nie protestował. Podobnie nie protestowano przeciwko złośliwościom pod adresem Polski i poleskiego prezydenta w trakcie konferencji prasowej w Brukseli.
Przedłużenie kadencji szefa RE to wynik twardych kalkulacji politycznych i suma korzyści płynących z tego wyboru dla najsilniejszych. Polska nie jest w tym gronie.
Ponowny wybór Tuska daje obecnym przywódcom pewność realizacji zamierzeń Angeli Merkel. Czekaj nas jednak wybory rządów Francji i Holandii. Od ich wyniku będzie wiele zależało.
    Paradoksalnie polski rząd może jednak na tej demonstracji siły i braku bojaźni przed awanturą –wygrać w dłuższym okresie czasu. Bo jak w szkiełku mędrca widać z tego wyboru i tych komentarzy, że ani wola narodów, ani wola rządów suwerennych państw nie ma mocy sprawczej dla unijnych decyzji. To miedzy innymi wywołuje niezadowolenie społeczeństw w wielu krajach UE. To było jedną z przyczyn Brexitu. I może być siła sprawczą do wyboru kierunku polityki unijnej, zgodnego z interesem wielu, a nie jednostek. Oraz większym poszanowaniem startowych dysproporcji w rozwoju gospodarczym poszczególnych członków UE. Bo regulacje unijne dopasowane są do stopnia rozwoju tych najsilniejszych i najbardziej rozwiniętych.
Jeśli zwycięży egoizm silnych, UE w takiej konfiguracji jak obecna- może stać się historią. Ze szkodą dla wszystkich.
     Idee bywają piękne. Wdrożenie w życie- często kaprawe.