Dziennikarstwo czy propaganda? Kodeks etyczny.

  Pisać, nie pisać, oto jest pytanie.....

  

PRZEKAZYWANIE  PRAWDY
Amerykańskie stowarzyszenie zawodowych dziennikarzy zobowiązuje wszystkich profesjonalistów do gwarancji iż fakty i opisy zdarzeń  które oni śledzą są prezentowane dokładnie i obiektywnie. Muszą być one sumiennie zbadane i sprawdzone i dawać gwarancję że wszystkie punkty widzenia i opinie są prezentowane. Dla podkreślenia ich wiarygodności muszą być podane źródła informacji i należy się zastanowić czy źródła anonimowe nie poważają prawdziwości  nie poddają w wątpliwość całej informacji. Reporterzy muszą gwarantować ludziom  o których piszą lub informują szanse na odpowiedź na przedstawiane zarzuty lub krytykę dzięki czemu czytelnik, widz lub słuchacz otrzymuje obraz z obu stron. Jeśli dziennikarz jest zmuszony dla uzyskania informacji działać "anonimowo" musi fakt ten ujawnić w swoim przekazie no i oczywiście nie może czyjejś pracy przedstawiać jako własnej.
PEŁNIA  PRZEKAZU
Reporterzy zobowiązani są do traktowania przedmiotu reportażu uczciwie i kompletnie, wskazywać wszystkie osoby uczestniczące w zdarzeniu, bez względu na to kim są. Przekazywane zdarzenie należy opowiedzieć odważnie w całej jego różnorodności nawet jeśli nie spotkałoby się to z powszechnym poparciem i uznaniem. Reporter  powinien przede wszystkim brać pod uwagę własne wartości kulturowej, własny punkt widzenia aby uniknąć bez intencyjnego wypaczenia faktu i sposobu relacji.
TRAKTOWANIE  Z  SZACUNKIEM
Reporter ma obowiązek traktować z szacunkiem i współczuciem osoby będące "podmiotem" reportażu . Szczególnie tych którzy są w żałobie, dzieci oraz tych którzy nie są obyci (nie mają osobistego doświadczenia) w kontaktach z mediami. Przy wywiadach z dziećmi reporter musi czynić to wyłącznie w porozumieniu z rodzicami i mieć ich zgodę zanim przeprowadzi rozmowę z dzieckiem.
Respektowanie poufności prowadzonych rozmów jest jedną z podstawowych zasad etycznych. Zwykli obywatele mają większe prawo do zachowania prywatności niż osoby publiczne które zabiegają o władzę,zainteresowanie i wpływy. Jedynie wyższy interes społeczny usprawiedliwia naruszenie prywatności.
Zobowiązuje się dziennikarzy do godnego traktowania kolegów po fachu oraz opinii publicznej zarówno osobiście jak też też w reportażu i nie angażowania się w podjudzanie.Zachowanie musi być odpowiedzialne.
KONFLIKT   INTERESÓW
Aby uniknąć nieobiektywności, reporterzy i instytucje (organizacje medialne) które nich zatrudniają powinni unikać bliskich związków z kimkolwiek lub jakąkolwiek inną organizacja mogącą dać im jakie kolwiek korzyści. Dotyczy to zleceniodawców reklam, inwestorów. Wszystkie koneksje i powiązania powinny być jawne publicznie. Jako przykład: NBC w relacjach o General Electric podaje (przypomina) że GE jest właścicielem NBC co daje widzowi możliwość oceny czy NBC faworyzuje GE w swoich reportażach.
Etyka zawodowa nie pozwala dziennikarzom przyjmować żadnych "przysług" ,pieniędzy,upominków itp w zamian za "usługę" informacyjną. dziennikarze nie mogą tez ubiegać się o urząd lub być powiązani z jakąś organizacją lub partią co mogłoby zniekształcać sposób relacji. Nie należy angażować się w żadna działalność lobbystyczna, przyjmować zleceń na wykłady czy prelekcje nawet organizacji charytatywnych jeśli one wiążą się w jakikolwiek sposób z lobby lub polityka
ODPOWIEDZIALNOŚĆ  ZAWODOWA
Od reportera oczekuje się nie tylko uzyskania za wszelka cenę wiadomości ale też przyjęcia odpowiedzialności za krótko i długo terminowe konsekwencje ich działania. Prawo opinii publicznej by "wiedzieć" równoważone musi być spodziewanymi konsekwencjami tych rewelacji na bezpieczeństwo publiczne i interes narodowy. Nie każde zdarzenie które może być opisane , musi być publikowane.
Reporterzy powinni wyciągać wnioski z opinii publicznej jakie pojawiają się po publikacji, włącznie z oceną jakości dziennikarskich praktyk. Powinno się także publicznie przyznawać do błędów w relacjach lub metodach niewłaściwie zastosowanych do zdobycia wiadomości.
Dziennikarze są zobowiązani do przestrzegania tych samych wysokich standardów etycznych których sami wymagają od innych.
Addendum
Notka ta jest wynikiem poszukiwań śladów istnienia Kodeksu Etycznego w takich instytucjach jak TVP,TVN, GW,Polsat, że wymienię tylko kilka, ale dotyczy w równej mierze wszystkich. Wiem że istnieje jakaś rada etyki mediów ale nie oczekuję niczego od nieetyczne organizacji która jest kpiną. Równie dobrze można organizację mafijną lub gang uznawać za instytucję wymiaru sprawiedliwości.
Takie spisane "kody etyczne" powinny mieć wszystkie szanujące się organizacje zawodowe: dziennikarze, dealerzy samochodowi, adwokaci,lekarze, nauczyciele. Nawet złodzieje przecież podobno swój kod etyczny mają.

Warto byłoby poprosić o ich upublicznienie. szukałem ich na stronach internetowych ale nie znalazłem.
W moim zawodzie zanim uzyska się licencję trzeba zdać egzamin, również ze znajomości kodeksu etycznego. Warunkiem przedłużenia jej jest uczestnictwo, raz na dwa lata ,w szkoleniu bowiem z praktyki codziennej dochodzą nowe zjawiska, które należy umieć umiejscowić i ocenić w aspekcie etycznym.

   Myślę, że blogosfera jako odzwierciedlenie opinii publicznej ma prawo, ba ma obowiązek publicznego rozliczenia dziennikarzy z przestrzegania standardów etycznych.