Sikorski i wielu innych polityków od razu wiedziało, iż to jest ten czas na działanie. Wiedzieli to również i inni - w tym ówczesny oponent Sikorskiego i jeden z czołowych przedstawicieli przedwojennego obozu rządowego - gen. Kazimierz Sosnkowski, który już 22 czerwca informował premiera Sikorskiego: „Moim zdaniem czynne współdziałanie z Sowietami
w wojnie przeciwko Niemcom jest możliwe, a nawet wskazane...
powinno się wyrazić przede wszystkim w stworzeniu z jeńców polskich oraz ludności polskiej powołanej pod broń, oddziałów wojskowych, jako samodzielnej armii polskiej.”
A mimo to, to on wraz z prezydentem RP Władysławem Raczkiewiczem i ministrem spraw zagranicznych Augustem Zaleskim tworzyli wówczas obóz największych oponentów gen. Sikorskiego. Obóz - co nie było bez znaczenie - wywodzący się (w przeciwieństwie do gen. Sikorskiego) z obozu rządzącego przed wrześniową Polską.Podnosili oni wówczas szereg kwestii formalnych uniemożliwiających ze strony polskiej podpisanie takiego układu Polsko-Sowieckiego. A to brak formalnej zgody prezydenta RP, a to nie zagwarantowanie w układzie przedwojennej polskiej granicy. Bieżąca walka o władzę w ośrodku rządowym na emigrację przesłaniała trzeźwą ocenę bieżącej sytuacji.
Tym bardziej było to zadziwiające, by byli to często doświadczeni politycy, którzy gdy Polska odradzała się po roku 1914 wykazywali się daleko idącym pragmatyzmem i chęcią działania w myśl zasady ich głównego mentora Józefa Piłsudskiego: "brać i nie kwitować".
To nauka również i dla nas dziś, by nigdy nie stawiać partykularnych interesów partyjnych ponad interes wspólnotowy., narodowy. By - jka mówieł gen. Władysław Anders - "odrzucać to co nas dzieli, a brać to co nas łaczy" pracy dla Polski.
mPolska24
