Byłem sympatykiem PO do tego stopnia oddanym fanem, że kiedy Wprost opublikowało nagrania "afery podsłuchowej" przestałem ich czytać, a całą złość wylewałem w różnych wpisach na redakcję tygodnika. Tak jakby oni byli winni tego, że ludzie PO dali się podsłuchać.
Lubię czasami porozmawiać z sąsiadem, byłym pułkownikiem WSI. Mówiłem mu, że podobno najpierw materiał miał trafić do Pulsu Biznesu, pan pułkownik mówi: nagrano też Marka Belkę szefa NBP, Puls jest silnie związany (reklamowo) z NBP, dlatego odmówiono.
Po kilku miesiącach wszystko "przetrawiłem" i wróciłem do lektury Wprost :-)
Przez dłuższy czas hejtowanie sprawiało mi przyjemność. Na początku 2015 roku podczas jednego ze spacerów z psem zacząłem się zastanawiać nad tym, dlaczego tak nienawidzę ludzi związanych z PiS? Co oni mi takiego złego zrobili? Mają swoją wizję Polski, inne poglądy niż ja, ale dlaczego od razu chciałbym ich kierować do psychiatry, szydzić z nich.
Po mojej deklaracji poparcia dla Andrzeja Dudy poznałem kilka osób, które są lub były związane z tą partią.
Świetni, inteligentni ludzie, z którymi można porozmawiać na ciekawe tematy.
Bez hejtu też można żyć.
mPolska24
Z tego tekstu wynika jeszcze jeden wniosek, że spacery z psem są pożyteczne nie tylko dla ciała, ale również dla umysłu :)
Również dla psa :-)