Czy "warto być przyzwoitym" ?!

Wielu („do niedawna”) godnych ludzi, mających odwagę mieć swoje poglądy, a nie sprzyjających obecnej władzy, jest odżegnywanych dzisiaj od czci i wiary. IPN i inne potulne służby grzebią w życiorysach niedawnych bohaterów, szukając pretekstu do ich banicji, przynajmniej moralnej. Gdyby wyznawali oni kult dzisiejszego wodza i przewodniej siły, byliby niezłomnymi bohaterami stojącymi po słusznej stronie, a tak stoją tam, gdzie stało ZOMO. Poddańczość wobec obecnej władzy decyduje o tym, czy jesteś bohaterem czy szubrawcem. Dzisiejszy proletariat ma nową przewodnią siłę, która potrzebuje nowych bohaterów. Tylko to, czy ktoś jest z władzą czy przeciwko niej, decyduje o tym, kto wróg, kto przyjaciel, kto bohater, kto łotr. 
99-letni generał Ścibor-Rylski, żołnierz Września, bohater AK przelewający krew za Polskę, uczestnik Powstania Warszawskiego, który w ludowej Polsce może i popełnił jakieś błędy, które byłyby mu zapomniane, gdyby stał dzisiaj po stronie obecnej władzy- już nie jest bohaterem, bo miał czelność uciszać łajdaków gwiżdżących i buczących na Powązkach przy obchodach przedstawicieli ówczesnego rządu przy pomniku ofiar katastrofy smoleńskiej. Nie stanął po stronie nowej władzy - wróg. 
Z wielkimi honorami, w asyście Prezydenta, polityków PiS i nacjonalistów z ONR, został pochowany major „Łupaszka”, przez jednych uznawany za bohatera narodowego, przez innych za zbrodniarza, winnego wymordowania w akcji odwetowej 27 cywilów, w tym kobiet i dzieci. Wśród ofiar Łupaszki znalazła się też Polka Anna Górska z czteroletnim synem. Niewątpliwie major Łupaszka później swoimi czynami i bohaterstwem w walce z Niemcami i Sowietami dowiódł miłości do ojczyzny. Czy w pełni się zrehabilitował za „odwet” i mordowanie dzieci? W TV wysłuchałem red. Wróbla, pedagoga, który oświadczył, że ten mord trzeba wytłumaczyć trudną sytuacją wojenną i chęcią odwetu. No cóż, trudno to komentować. Bo jak to jest? Czy mordowanie dzieci, nawet w odwecie, można czymś usprawiedliwić, a np. epizod współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa bez szkody dla innych, już nie? Jak widać, punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. 
Rajs ps. „Bury”, który wymordował dziesiątki niewinnych ludzi, chłopów, w tym 40 zwykłych furmanów ze wsi Orla, jest gloryfikowany przez obecną władzę do roli bohatera Żołnierzy Wyklętych. Słusznie? Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego unieważnił wyrok śmierci na Romualda Rajsa, uzasadniając, że „walczył o niepodległy byt państwa polskiego”, a wydając rozkazy dotyczące m.in. pacyfikacji białoruskich wsi, działał w sytuacji stanu wyższej konieczności, zmuszającego do podejmowania działań nie zawsze jednoznacznych etycznie. No, dla mnie mordowanie niewinnych chłopów, matek i dzieci akurat jest jednoznaczne etycznie. Ale OK. Co innego anulowanie wyroku śmierci, a co innego kreowanie zabójcy niewinnych ludzi na bohatera. 
Wśród żołnierzy walczących z systemem komunistycznym byli niezłomni patrioci i prawdziwi bohaterowie, ale byli też bandyci. Trzeba być bardzo ostrożnym w ocenach. Nie mnie rozstrzygać o bohaterstwie ludzi trudnych czasów. To zadanie dla historyków, może etyków… a na pewno nie dla polityków, instrumentalnie wykorzystujących ludzkie życiorysy i tworzących alternatywne wersje historii. Nowej władzy potrzebni są nowi bohaterowie. Tak więc idzie proces zawłaszczania tylko dla siebie tych nowo wykreowanych bohaterów. Na uroczystościach są przedstawiciele tylko tej jedynie słusznej partii. 
Dzisiaj i bohaterów dzieli się na sorty. Czy żołnierz, który przeszedł bojowy szlak od lasów Syberii do Berlina, który przelewał krew pod Lenino, jest gorszym żołnierzem od tego spod Monte Casino? Czy żołnierze, którzy wyszli z nieludzkiej ziemi Sybiru, jedni wyprowadzeni przez Andersa, drudzy poprowadzeni na Berlin przez Berlinga, są bohaterami różnego sortu? Czy zwykły waleczny żołnierz przelewający krew za ojczyznę, za swój dom, walcząc z hitlerowcami w Armii Ludowej jest gorszego sortu od naszych bohaterów z Armii Krajowej? Czasami zwykły przypadek sprawił, że jeden był w tej, a inny w innej armii. Ale walczyli o to samo, o swój dom, który zwie się Polska. A nawet jeśli po wojnie, budując nowe domy, zwykły żołnierz zamieniał karabin na kielnię, a inżynier zamieniał czołg na deskę kreślarską, i razem budowali Polskę, przez niektórych nazywaną „ludową”, to dzisiaj są bohaterami gorszego sortu, o których trzeba mówić szeptem? 
Były peerelowski prokurator Piotrowski, zamykający ludzi do więzień w czasach dyktatury proletariatu, który oskarżał opozycjonistę, który umorzył sprawę księdza pedofila z Tylaw, dzisiaj jest czołowym siepaczem wodza, bohaterem afery konstytucyjnej, frontmanem PiS-u. Grzechy wybaczone. 
Wojciech Jasiński, przyjaciel prezesa PiS-u, działacz PZPR, który kierował za komuny Wydziałem Spraw Wewnętrznych w Płocku, dzisiaj w nagrodę za zasługi dla PiS-u sprawuje funkcję prezesa ORLENu za niebotyczne pieniądze, choć niegdyś stał tam, gdzie stało ZOMO, dzisiaj stoi już po słusznej stronie i wszystko mu zostało zapomniane. 
Za nieopowiedzenie się po słusznej stronie, największy z największych naszych reżyserów i zdobywca Oscara, Andrzej Wajda, jest dla rządzących passé.
O rocznicy śmierci Władysława Bartoszewskiego, wielkiego Polaka i patrioty, który całym swoim życiem służył Polsce, rządowe media nie wspomniały ani słowem, spuszczając zasłonę milczenia nad całą resztą polskich bohaterów stojących po niesłusznej stronie. 
I na koniec: można budować swój autorytet postawą i czynami przez całe swoje życie, a wystarczy narazić się rządzącym niesubordynacją, żeby wylądować na śmietniku historii i być poddanym ideologicznemu przeistoczeniu z bohatera w niegodnego zdrajcę narodu.