Czy już czas na likwidację wieku emerytalnego?

Amerykańska organizacja emerytów AARP (American Association of Retired Persons) publikuje na podstawie danych statystycznych żywotności obywateli USA wykaz amerykańskich miast, które najlepiej promują dobre życie dla srebrnowłosych.

Indeks kwalifikacyjny uwzględnia mnóstwo ważnych czynników - łatwość poruszania się po mieście dla pieszych, transport publiczny, tanie mieszkania, opieka  zdrowotna i wiele innych. Jednak te usługi społeczne i jakość życia nie mogą pozwalać na bagatelizowanie kluczowego dla wszystkich czynnika: dostępność miejsca pracy.

Gdy długość życia coraz częściej sięga lat 80, 90, a nawet 100, jest oczywistością, że potrzebujemy nowego sposobu myślenia o tym, jak i jak długo pracujemy. Przejście na emeryturę w wieku 60 lub 65 lat, mając dodatkowe 20 do 30 lat życia przed nami, nie jest ani społecznie ani też fiskalnie pożądane.

Ale nie jest też uzasadnione oczekiwanie od nas, abyśmy mając 60, 70 i 80 lat pracowali w taki sam sposób, jak pracowaliśmy w wieku lat 30 i 40....

Zresztą każdy powinien mieć możliwość sam decydować, kiedy, ile i jak długo chce pracować. Urzędowe wyznaczanie wieku emerytalnego jest sprzeczne z naturalnym prawem człowieka.

Aby trzymać się życiowych realiów musimy pamiętać, że naszej długowieczności towarzyszy dość niski wskaźnik urodzeń. Starzejące się społeczeństwo staje się finansowo trudne do utrzymania. Tak samo jest na całym świecie, nawet w Ameryce, gdzie posiadanie środków do życia staje się problemem wszystkich ludzi, w każdym wieku. Ważne więc jest, czy seniorzy mogą być dalej aktywnymi i produktywnymi członkami społeczeństwa.

Dlatego władza powinna sobie wyobrażać, jakie warunki powinna tworzyć dla starzejących się obywateli. Możliwość kontynuowania pracy musi znajdować się w centrum uwagi każdego rządu. Odpowiedzialności za tworzenie warunków godnego życia dla ludzi starszych nie można zrzucać na nich samych czy ich rodziny.

Nowy Jork uczestniczy w programie Światowej Organizacji Zdrowia dotyczącym miast przyjaznych dla osób w wieku emerytalnym i znalazł się w klasyfikacji tych miast na piątym miejscu. Oto wyniki, jakie NYC uzyskuje wg ustalonych kryteriów: transport (83), środowisko (81), zdrowie (61) mieszkania (68).

Ale w warunkach XXI wieku - dobrych warunkach środowiskowych wspierających pomyślne starzenie się - te parametry nie są wystarczające. Miasto musi również oferować osobom starszym możliwości gospodarcze tak, jak pozostałej społeczności.

Dostosowanie miasta do wyzwań i możliwości dla szybko starzejącego się społeczeństwa to nie tylko statystyki czy możliwość wygodnego spacerowania po chodniku. To przede wszystkim także możliwości zatrudnienia i tworzenia nowych miejsc pracy dla osób powyżej 60 lat.

AARP zaleca miastu podjęcie trzystopniowego działania.

Po pierwsze, Rada Miejska Nowego Jorku powinna podjąć uchwałę. NYC byłoby  pierwszym na ziemi miastem podejmującym takie działanie, aby zlikwidować wiek emerytalny. To nie wymaga nowego prawa lub przepisów. Wystarcza odrobina woli politycznej i siły moralnej, aby ogłosić, że XX-wieczna idea emerytury jest sprzeczna z warunkami życia w wieku XXI. Takie śmiałe posunięcie świadczyłoby o zdolności liderowania w świecie i byłoby liczącym się wkładem w gospodarkę.

Po drugie, miasto powinno współpracować z rządem państwa w celu zmniejszenia obciążeń podatkowych dla pracodawców, którzy kontynuują zatrudnienie swoich pracowników w wieku 60, 70 lat i później. Ponadto powinny być zapewnione ulgi podatkowe na kształcenie i szkolenie starszych pracowników, którzy chcą uzupełnić kwalifikacje lub muszą zmienić specjalność, a także na zatrudnianie starszych pracowników, którzy mogą wykonywać prace pożądane.

Po trzecie, należy utworzyć fundusz inwestycyjny wspierający przedsiębiorczość srebrnowłosych chcących zakładać małe firmy zatrudniające osoby 55 plus.

Jeśliby w Nowym Jorku dodać te bodźce ekonomiczne do aktualnych możliwości, miasto byłoby nie tylko przyjazne dla ludzi w starszym wieku, ale powstałby boom gospodarczy, dający podstawę opodatkowania pozwalającą rozwijać usługi społeczne w całym mieście. Powstałby kapitał, który nie tylko pozwoli wspierać tych, którzy potrzebują, ale również zapewniłby efekt dźwigni dla tych, którzy potrzebują tylko pewnego, stabilnego, odpowiedniego systemu, w którym mogą prosperować.

PS. Zadaniem państwa jest jedynie zapewnienie stabilnego, bezpiecznego systemu gromadzenia kapitału emerytalnego, po który nie wyciągnie łap żaden rząd. Obywatel powinien sam decydować, kiedy i jak ze swoich zgromadzonych na starsze lata pieniędzy skorzystać.

Na podstawie: http://www.thefiscaltimes.com/Columns/2015/12/19/It-Time-Eliminate-Retirement-Age