XXI wiek - Czas gonitwy za jutrem

XXI wiek to nieustający czas gonitwy za jutrem. Zmieniający się świat zmusza nas do ciągłego podążania za nowymi technologiami, rozwiązaniami oraz możliwościami wdrażania ich w życie w sposób niekonwencjonalny i innowatorski. Wiele osób z najróżniejszych środowisk prowadzi badania nad kształtem, wyglądem i sposobami funkcjonowania ludzi w świecie przyszłości. Opinie na temat antycypowania zdarzeń w napływającej rzeczywistości są podzielone. Nie brakuje różnorodności zdań naukowców z tego obszaru. Znaczącą większość w środowisku polskim stanowią jednak przeciwnicy budowania długoterminowych prognoz. Stawiając czoło głosom sprzeciwu na temat prowadzenia badań nad przyszłością głoszę tezę, iż świat jutra jest już dziś i nie powinno się go przewidywać, a jedynie po identyfikacji problemu wyznaczać prognostyczne kierunki, do których będzie się podążać.

Przyszłość już po części istnieje, a na potwierdzenie tej tezy można nadmienić, iż pracują nad nią największe umysły świata, budując urządzenia – maszyny oraz projektując strategie, które będą wykorzystywane zarówno w życiu codziennym podczas pokoju, jak i do prowadzenia działań militarnych na przyszłym polu walki. Przyszłość zbliża się bardzo szybko i znacząco zmieni nasze życie. Warto też przywołać pewną myśl A. de Saint-Exupery: Nie potrafię przewidywać, ale potrafię kłaść podwaliny. Bo przyszłość jest czymś, co się buduje. Zgodnie z tym twierdzeniem współcześnie podejmowane działania będą miały odzwierciedle­nie w przyszłości, dlatego też są one ważne. Tworzenie podstaw powinno odbywać się już obecnie, tak aby nadchodzące czasy nie stanowiły zaskoczenia, a jedynie były realnym odbiciem możliwych scenariuszy. 

Na całym świecie nowości technologiczne dyktują tempo życia. Dzięki temu coraz więcej modernistycznych wynalazków pojawia się w życiu codziennym, dużo łatwiej jest prowadzić działania pokojowe oraz skuteczniej realizować zadania wojskowe. W wielu przypadkach inspiracją do prowadzonych badań czy projektowania nowoczesnych rozwiązań są filmy science-fiction[1], czy gry komputerowe. Te z pozoru niezbyt naukowe dziedziny przestają być zabawą i fikcją, a coraz bardziej przenikają do naszego codziennego życia i realnie odzwierciedlają założenia futurystów w rzeczywistości.

 A. Toffler[2], czy S. Lem[3] to jedni z najbardziej znanych futurologów, ale obok nich autor zalicza do grona osób, które wyznaczają trendy w rozwoju ludzkości, niezliczone ilości reżyserów i scenarzystów współczesnej kinematografii, między innymi: G. Lucasa[4] czy S. Spielberga[5]. Choć z samej definicji science-fiction oznacza przypuszczenia i domysły, to wizje podbojów najdziwniejszych zakątków galaktyk w przestrzeni kosmicznej czy wysoce rozwinięte technologie prezentowane w filmach mogą nas czekać w niedalekiej przyszłości. Na potrzeby pracy autor stworzył innowatorską myśl koncepcyjną, która ukazuje, iż pomysły i rozwiązania zaczerpnięte z fantastyki naukowej, prezentowane w filmach dwadzieścia czy trzydzieści lat temu, odnajdują w dniu dzisiejszym swe odzwierciedlenie w życiu codziennym. Idea ta rozpatruje wiele niewiadomych, w tym zapytanie, jak dzisiejsze filmy przełożą się na przyszłość świata? Czy hollywoodzcy przedstawiciele byli i są bliżsi wyznaczeniu realnych prognoz na możliwe scenariusze funkcjonowania ludzkości aniżeli naukowcy zajmujący się tymi dziedzinami nauki?

Niezależnie od przemyśleń faktem jest to, iż dzięki technologii wszechogarniają­cej dziedziny ludzkiej egzystencji, naukowcy odmieniają nasze życie, zmieniając świat.