Prawicowa większość w Sejmie przyjęła uchwałę o ustanowieniu 4 czerwca Dniem Wolności i Praw Obywatelskich. Sejm odrzucił poprawkę SLD, która wnosiła do uchwały historyczną prawdę. W rezultacie w tekście pominięto obrady Okrągłego Stołu jak i wszystkie konsekwencje stąd wynikające.
Wybory 4 czerwca 1989 roku nie mają swojego źród¬ła w żadnej metafizyce, a są wynikiem kontraktu między ówczesną władzą, a „Solidarnoś¬cią”. To przy Okrągłym Stole podjęto decyzję o przeprowadzeniu elekcji, przyjęto postulat przywrócenia Senatu, a także opracowano zasady ordynacji wyborczej.
Pomijanie znaczenia Okrągłego Stołu jest stałą normą prawicowych polityków. Historyczne zaślepienie powoduje, że rośnie ranga zburzenia muru berlińskiego, jako przełomowego momentu w przemianach ustrojowych w Europie Środkowo-Wschodniej. Polski model pokojowej rewolucji, mądrego kompromisu i porozumienia jest w Europie coraz bardziej zapomniany z winy samych Polaków.
Z okazji 4 czerwca usłyszymy, że prawie ćwierć wieku temu cały naród udał się do urn i w radosnym uniesieniu oddał władzę „Solidarności”. W rzeczywistości 40 procent wyborców zostało w domu, a z tych którzy wzięli udział w wyborach wielu głosowało na ówczesny obóz rządzący. I tak np. Mieczysław Rakowski otrzymał aż 8,2 mln. głosów, ale z uwagi na specyfikę ordynacji wyborczej nie uzyskał mandatu w Sejmie. Nie było też żadnego „obalania komunizmu”. Tak zwany komunizm został rozwiązany za porozumieniem stron przy Okrągłym Stole.
Fałszowanie historii
Prawicowa większość w Sejmie przyjęła uchwałę o ustanowieniu 4 czerwca Dniem Wolności i Praw Obywatelskich. Sejm odrzucił poprawkę SLD, która wnosiła do uchwały historyczną prawdę. W rezultacie w tekście pominięto obrady Okrągłego Stołu jak i wszystkie konsekwencje stąd wynikające. Wybory 4 czerwca 1989 roku nie mają ...
Leszek Miller
Leszek Miller - https://www.mpolska24.pl/blog/leszek-miller
Leszek Cezary Miller polski polityk.
W latach 1989–1990 członek Biura Politycznego KC PZPR, w okresie 1993–1996 minister pracy i polityki socjalnej, w 1996 minister-szef Urzędu Rady Ministrów, w 1997 minister spraw wewnętrznych i administracji, w okresie 1997–1999 przewodniczący SdRP, w latach 1999–2004 i od 2011 przewodniczący SLD, od 2001 do 2004 premier, w latach 2008–2010 przewodniczący Polskiej Lewicy. Poseł na Sejm I, II, III, IV i VII kadencji.