Posiedzenie FOMC oraz dane z gospodarki USA na pierwszym planie uwagi rynkowej.

Przez większość minionego tygodnia na globalnych rynkach finansowych rósł apetyt na ryzyko, przy utrzymujących się korzystnych nastrojach rynkowych co do perspektyw gospodarki globalnej, co poskutkowało wzrostem notowań indeksów akcji oraz wzrostem rentowności obligacji skarbowych. Końcówka tygodnia przyniosła lekką korektę tych tendencji w reakcji na mieszane dane z USA, niemniej w skali minionego tygodnia indeksy giełdowe odnotowały wzrost, a rentowności obligacji także pozostały nieco powyżej poziomów sprzed tygodnia. W ubiegłym tygodniu miała miejsce także wyraźna poprawa nastrojów na rynkach wschodzących. Na fali tej poprawy, wzmocnionej czynnikami krajowymi, na polskim rynku odnotowano wyraźny wzrost notowań akcji oraz umocnienie kursu złotego.

Przez pierwszą połowę minionego tygodnia na rynkach dominował trend wzrostowy indeksów akcyjnych (z kolejnymi rekordami notowań na amerykańskich giełdach) oraz kontynuacja wzrostu rentowności obligacji skarbowych. Tendencje te były stymulowane utrzymującym się optymizmem co do scenariusza rozwoju sytuacji w gospodarce globalnej. Pozytywne nastroje wsparła z początkiem tygodnia publikacja solidnych danych nt. wskaźników koniunktury PMI w strefie euro za styczeń oraz seria pozytywnych niespodzianek dot. publikacji wyników finansowych amerykańskich korporacji. Dopiero końcówka minionego tygodnia przyniosła lekką korektę tych tendencji w reakcji na tym razem nieco gorsze publikacje finansowych wyników firm oraz słabsze od oczekiwań dane z USA: czwartkowe dane z rynku mieszkaniowego, piątkowe - dot. zamówień na dobra trwałe oraz nieco słabsze wstępne dane nt. wzrostu PKB w USA za IV kw. 2016 r. Choć wspomniane dane trudno uznać za rozczarowujące, a jednocześnie opublikowany pod koniec tygodnia styczniowy wskaźnik nastrojów gospodarstw domowych Uniwersytetu Michigan odnotował wzrost do najwyższego od 2004 r. poziomu, niemniej przy „wyśrubowanych” oczekiwaniach rynkowych, kilka niespodzianek in minuswystarczyło do lekkiej korekty tendencji rynkowych. Ostatecznie cały miniony tydzień zamknął się wzrostem notowań giełdowych w USA rzędu 1%, przy o połowię mniejszej skali poprawy indeksów w strefie euro. Na rynkach bazowych obligacji po silniejszym wzroście rentowności w trakcie tygodnia odnotowano ostatecznie kilkupunktowy wzrost rentowności obligacji amerykańskich oraz 5-punktowy wzrost rentowności papierów dziesięcioletnich w Niemczech. Nieco większa skala wzrostu rentowności obligacji niemieckich mogła być reakcją na ubiegłotygodniową wypowiedź przedstawicielki EBC S. Lautenschläger, która stwierdziła, że EBC powinien wkrótce rozpocząć proces ograniczania skali skupu aktywów finansowych. W minionym tygodniu niewielką zmiennością charakteryzowały się notowania dolara i euro, a kurs euro wobec dolara oscylował wokół 1,07 USD/EUR

Odmiennie niż to zazwyczaj miało miejsce ostatnio, w minionym tygodniu poprawie nastrojów na rynkach rozwiniętych towarzyszył też wzrost optymizmu na rynkach wschodzących. Syntetyczny wskaźnik rynku akacji MSCI Emerging Markets wzrósł o 2% w skali tygodnia, przy notowanym wzroście na wszystkich regionalnych rynkach wschodzących. Ubiegłotygodniowa sytuacja na lokalnych wschodzących rynkach walutowych była już mniej jednoznaczna. Trudno wyjaśnić ubiegłotygodniową skalę poprawy nastrojów na rynkach wschodzących (silniejsze wzrosty notowań niż na rynkach rozwiniętych), szczególnie iż dotychczas wzrost optymizmu co do sytuacji gospodarki globalnej skutkował najczęściej wzrostem oczekiwań na zacieśnienie polityki monetarnej Fed z negatywnym wpływem na notowania aktywów wschodzących.

Miniony tydzień przyniósł serię informacji nt. inicjatyw administracji Donalda Trumpa. Można je podzielić na następujące grupy: - inicjatywy o charakterze prowzrostowym: dekrety umożliwiające wznowienie dwóch ropociągów: Keystone XL i Dakota Access Pipeline, zapowiedź przeglądu zmian regulacyjnych; - inicjatywy o charakterze protekcjonistycznym: wycofanie się z umowy o wspólnym handlu TPP, wskazanie na możliwość wprowadzenia 20-proc. podatku na towary importowane z Meksyku (border-adjustment tax); - inicjatywy ograniczające imigrację do USA: dekret o budowie muru na granicy z Meksykiem, dekret czasowo zawieszający przyjmowanie uchodźców oraz wstrzymanie przez 90 dni wydawania amerykańskich wiz obywatelom krajów muzułmańskich „mających problemy z terroryzmem” (m.in. Iraku, Syrii, Iranu). Informacje dot. powyższych kwestii wpływały okresowo na notowania rynkowe (często przez efekt zaskoczenia) niemniej trudno wskazać, by w reakcji na nie ukształtował się jednoznaczny trend rynkowy. Wydaje się, że rynek nadal oczekuje na kolejne bardziej konkretne decyzje nowej administracji i próbuje określić, który z wątków będzie ostatecznie dominował w polityce gospodarczej administracji Donalda Trumpa, a także na ile jego posunięcia zależące także od decyzji Kongresu USA, mogą być tonowane przez władzę ustawodawczą (bardziej przewidywalna republikańska większość w Izbie Reprezentantów i Senacie).

Z ubiegłotygodniowych informacji dot. Brexitu należy odnotować orzeczenie brytyjskiego Sądu Najwyższego, że formalny proces wystąpienia Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej (uruchomienie procedury z art. 50 traktatu o UE) musi być poprzedzony zgodą parlamentu. Jednocześnie sąd orzekł, że rząd nie będzie musiał konsultować się z parlamentami Szkocji, Irlandii Północnej i Walii w sprawie uruchomienia formalnej procedury wychodzenia Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej. W odpowiedzi na pytania przed brytyjskim parlamentem po werdykcie, minister ds. Brexitu Wlk. Brytanii D. Davis poinformował, iż rząd przedstawi odpowiednią ustawę „wkrótce” i nie zmienia swych planów o notyfikacji art. 50 przed końcem marca. Brytyjski rząd przedstawił w czwartek projekt ustawy, na mocy której brytyjski parlament ma wydać zgodę na rozpoczęcie procesu wychodzenia Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej.  Parlament odbędzie debatę na temat tej ustawy we wtorek i środę w bieżącym tygodniu, a następnie 6-8 lutego planowana jest dyskusja na poziomie komisji. W reakcji na te informacje funt brytyjski w minionym tygodniu kontynuował korektę aprecjacyjną (1,5% umocnienia w skali tygodnia), po nasileniu deprecjacji notowanej na początku bieżącego roku. 

Na polskim rynku finansowym miniony tydzień przyniósł wyraźne wzmocnienie indeksów na warszawskiej giełdzie oraz umocnienie złotego. Poprawa nastrojów na krajowym rynku miała kontekst globalny (korzystna sytuacja na rynkach wschodzących), jak i lokalny (informacja Ministerstwa Finansów nt. zmian w OFE). Wiceminister finansów Leszek Skiba w odpowiedzi na interpelację poselską napisał w minionym tygodniu, że OFE przekształcą się w fundusze inwestycyjne, a powszechne towarzystwa emerytalne – w towarzystwa funduszy inwestycyjnych; 75% aktywów netto OFE (głównie akcji polskich spółek) zostanie przekazanych na indywidualne konta emerytalne w ramach III filaru; a 25% aktywów OFE zostanie przekazanych do Funduszu Rezerwy Demograficznej (a ich wartość zostanie zewidencjonowana na istniejących subkontach w ZUS); w związku z przekształceniem OFE w fundusze inwestycyjne zlikwidowany zostanie tzw. „suwak bezpieczeństwa” (informacje za PAP). Choć większość z tych informacji pojawiła się już wcześniej w wypowiedziach przedstawicieli rządu, m.in. wicepremiera Morawieckiego, niemniej pisemna informacja wskazująca na podtrzymanie stanowiska rządowego oraz nowe szczegóły (likwidacja „suwaka” bezpieczeństwa) mogły być czynnikiem wspierającym nastroje na krajowym rynku akcji, wspierając jednocześnie kurs złotego. Ostatecznie w skali minionego tygodnia indeks WIG zyskał blisko 4%, zaś efektywny kurs złotego umocnił się o 0,7%. Na koniec tygodnia w relacji do euro złoty umocnił się poniżej poziomu 4,34 złotego za euro (ostatnio taki poziom notowany na początku listopada ub.r.) oraz poniżej 4,06 złotego za dolara USA. Z początkiem bieżącego tygodnia umocnienie złotego było kontynuowane.

Krajowy rynek obligacji podążał w minionym tygodniu za zmianami na rynkach bazowych, co poskutkowało wzrostem rentowności na długim końcu krzywej dochodowości. W skali minionego tygodnia rentowności polskich obligacji 10-letnich wzrosły o blisko 10 pkt. baz., w okolice 3,80%.

W bieżącym tygodniu na pierwszym planie uwagi rynkowej znajdować się będą perspektywy polityki monetarnej Fed w kontekście posiedzenia Komitetu FOMC oraz seria istotnych danych nt. gospodarki USA zaplanowanych w tym tygodniu.

W przypadku dwudniowego posiedzenia Komitetu Otwartego Rynku Fed (FOMC) po podwyższeniu stóp Fed w grudniu powszechnie oczekiwane jest utrzymanie parametrów monetarnych bez zmian. Jednak istotniejszy niż sama decyzja FOMC będzie dla rynków finansowych  wydźwięk komunikatu po posiedzeniu, gdyż z niego inwestorzy będą starali się „wyczytać” intencje komitetu co do kolejnych zmian stóp procentowych w trakcie bieżącego roku (po najbliższym posiedzeniu komitetu nie jest planowana konferencja prasowa, zatem rynki będą polegały wyłącznie na komunikacie). W szczególności inwestorzy będą wyczuleni na jakiekolwiek sygnały wskazujące na ewentualność podwyżki stóp już na kolejnym posiedzeniu FOMC w marcu (obecnie prawdopodobieństwo rynkowe takiej decyzji wynosi mniej niż 50%). Oceniamy, że FOMC podtrzyma pozytywną ocenę gospodarki amerykańskiej w tym rynku pracy, lecz nie zaostrzy retoryki i nie wyśle sygnału dającego przesłanki do oczekiwania podwyżki stóp już w marcu. Biorąc pod uwagę odzwierciedlone już w notowaniach aktywów finansowych (m.in. wyższe rentowności obligacji skarbowych) zaostrzenie retoryki członków FOMC (w tym prezes Fed), które miało miejsce w ostatnich tygodniach, jeśli faktycznie FOMC nie zaostrzy retoryki, potencjał do dalszego silniejszego wzrostu rentowności obligacji skarbowych wydaje się ograniczony. Po posiedzeniu FOMC oczy inwestorów zwrócą się w kierunku serii istotnych miesięcznych danych nt. gospodarki USA (wskaźniki koniunktury ISM, styczniowe dane nt. rynku pracy) i to ich ostateczny wydźwięk będzie wpływał na oczekiwania rynkowe co do terminu i prawdopodobieństwa dalszej ścieżki podwyżek stóp procentowych w USA. Niemniej jak wskazały wydarzenia minionego tygodnia oczekiwania rynkowe co do scenariusza gospodarczego w USA, a także ostatnie poziomy wskaźników aktywności gospodarki USA wydają się być już mocno wyśrubowane, więc bilans ryzyka wskazuje raczej na silniejszą reakcję rentowności obligacji w dół w przypadku niespodzianki in minus w publikowanych danych, niż w górę w przypadku niespodzianki in plus. Jednocześnie jednak biorąc pod uwagę obecną silną wiarę rynku w scenariusz cyklicznego trwałego odbicia aktywności w USA z jednoczesnym odbiciem inflacji, określenie momentu korekty rynkowej w kierunku niższych rentowności obligacji (spójnego z naszym średniookresowym scenariuszem) pozostaje sporym wyzwaniem.

Tak jak wskazaliśmy wcześniej, dotychczasowe sygnały płynące z administracji Donalda Trumpa pozostają na tyle wielowątkowe i „stopniowane” (często najpierw ostra retoryka, a potem łagodniejsze działanie) by móc już obecnie jednoznacznie określić kierunek polityki gospodarczej nowej administracji. Prawdopodobnie zatem nadal informacje płynące z rządu USA będą póki co nadal generować głównie krótkookresową zmienność niż wykształcą wyraźny trend rynkowy.

W przypadku rynku polskiego w bieżącym tygodniu oczekiwana jest publikacja wstępnego szacunku PKB za 2016 r. Prognozujemy, że tempo wzrostu PKB w 2016 r. wyniosło 2,7% r/r, wobec 3,9% r/r w 2015 r. Powyższa prognoza implikuje lekki spadek dynamiki wzrostu PKB w IV kw. ub.r. do 2,4% r/r. wobec 2,5% r/r w III kw., niemniej słabszego wyniku nie należy traktować jako jednoznacznie negatywny sygnał. Szacujemy, że w IV kw. 2016 r. miała miejsce wyraźna poprawa aktywności w ujęciu zmian kwartalnych, niemniej to bardzo wysoka statystyczna baza odniesienia z IV kw. 2015 r., przełoży się na lekki spadek rocznej dynamiki wzrostu PKB w ostatnim kwartale 2016 r. Sądzimy jednak, że dla notowań aktywów finansowych na krajowym rynku kluczowym pozostanie rozwój sytuacji rynkowej globalnie. Biorąc pod uwagę skalę ostatniego umocnienia złotego i bilans ryzyk jesteśmy wstrzemięźliwi w oczekiwaniu dalszego trwalszego umocnienia złotego wyraźnie poniżej bieżących poziomów w relacji do euro (obecny poziom kursu złotego wobec euro kształtuje się w okolicach prognozowanego przez nas poziomu na I kw.). Choć z fundamentalnego punktu widzenia (ocena stanu polskiej gospodarki, jej równowagi zewnętrznej) są przesłanki do silniejszych poziomów kursu złotego, niemniej na ostrożność wskazuje ocena ryzyk o charakterze zewnętrznym (perspektywy polityki gospodarczej w USA, nieco ostatnio zapomniane przez rynki ryzyka o charakterze politycznym w strefie euro).