Serwis używa plików cookies, aby mógł lepiej spełniać Państwa oczekiwania. Podczas korzystania z serwisu pliki te są zapisywane w pamięci urządzenia. Zapisywanie plików cookies można zablokować, zmieniając ustawienia przeglądarki. Więcej o plikach cookies możesz przeczytać tutaj.

Autorzy więcej

Zawartość Żyda w Żydzie

Czyli badania genetyczne nad Izraelem

Zawartość Żyda w Żydzie
Żydzi Safardyjscy
źródło: Flickr
Najnowsze badania genetyczne współczesnych społeczności żydowskich na świecie pomogły ostatecznie ustalić, które grupy ludności pochodzą od starożytnych Izraelitów i w jakim stopniu różnią się pomiędzy sobą. 

Przedstawione wyniki badań zostały oparte na raportach zaprezentowanych przez Ariellę Oppenheim z Uniwersytetu Hebrajskiego (z lat 2000 – 2001), Micheal’a Hammer’a (z roku 2000), University College London (z roku 2002) oraz Doron’a Behara’a (z roku 2008). 

Pod uwagę wzięto również wyniki badań wielu innych, pomniejszych naukowców, których jednak nie wymieniono z imienia i nazwiska. Do jakich wniosków doszli badacze? 

Korelacje


W 2001 roku, grupa naukowców z Izraela, Niemiec oraz Indii, przeprowadziła badania genetyczne na semickich mieszkańcach Bliskiego Wschodu, aby porównać wspólne relacje i stopień pokrewieństwa. 

Ogółem przebadano sześć grup, w skład których weszli Żydzi Kurdyjscy, Kurdyjscy Muzułmanie, Palestyńscy Arabowie, Żydzi Sefardyjscy, Żydzi Aszkenazyjscy oraz Beduini zamieszkujący tereny południowego Izraela. 

Aby dodatkowo uwiarygodnić wyniki badań, wzięto również pod uwagę dane genetyczne Rosjan, Białorusinów, Polaków, Berberów, Portugalczyków, Hiszpanów, Arabów, Armeńczyków i Turków z Anatolii. Większość z 95 przebadanych kurdyjskich Muzułmanów pochodziła z północnego Iraku.

Przodkowie aszkenazyjskich Żydów, którzy mieszkają dzisiaj w Izraelu, żyli w środkowej i wschodniej Europie, natomiast przodkowie sefardyjskich Żydów, zamieszkiwali południowo-zachodnią Europę, północną Afrykę oraz Bliski Wschód. Ci ostatni są nazywani często Mizrachim. 

Badania pokazały, iż kurdyjscy oraz sefardyjscy Żydzi są bardzo blisko spokrewnieni, różniąc się jednak nieznacznie od swoich aszkenazyjskich braci. Żydzi aszkenazyjscy pomieszali się prawdopodobnie z mieszkańcami Europy podczas swojego długiego okresy wygnania. 

Badania wykazały, że około 12.7% aszkenazyjskich Żydów posiada chromosom Eu 19, który znaleziono również wśród 60% wschodnioeuropejskich Chrześcijan. To oznacza, że linia rodowa ojca pochodzi od Słowian i Chazarów. 

Większość aszkenazyjskich Żydów, posiada jednak chromosom Eu 9 oraz inne chromosomy, które wskazują na linię rodową ojca biegnącą 2,000 lat wstecz wprost na tereny starożytnego Izraela. 

W artykule z listopada 2001, zamieszczonym w periodyku The American Journal of Human Genetics, Ariella Oppenheim z Uniwersytetu Hebrajskiego pisze między innymi, że Żydzi mają bliższe relacje genetyczne z mieszkańcami północnych rejonów Morza Śródziemnego – czyli z Kurdami, Turkami z Anatolii oraz Armeńczykami – niż z mieszkańcami południa – czyli Arabami i Beduinami.

Czyli kto jest kim w żydowskim świecie?


Izraelskim haplotypem są haplogrupy oznaczona literami J oraz E, które są typowe dla Bliskiego Wschodu. Chromosom Y – w przypadku haplogrupy J (zwanej kapłańską) – przechodzi tylko w linii ojca, i z tego powodu kapłaństwo lewickie przechodziło z ojca na syna. Cechy tych haplogrup odnaleziono u następujących społeczności żydowskich na świecie:

Aszkenazim (czyli Żydzi niemieccy i wschodnioeuropejscy), Sefardim (czyli Żydzi hiszpańscy i portugalscy), Mizrachim (czyli Żydzi z Bliskiego Wschodu), Juhurim (czyli Żydzi z gór na Kaukazie), Italkim (czyli Żydzi włoscy), jak również w większości innych społeczności żydowskich na świecie, które zostały zaliczone do genetycznej rodziny Izraelitów.

Aszkenazim pochodzą także – choć w mniejszym stopniu – od ludów Europejskich, takich jak Słowianie i Chazarowie. Owe nie-izraelskie haplogrupy Y-DNA w genach tej społeczności, to elementy oznaczone jako Q (typowe dla środkowej Azji) oraz R1a1 (typowe dla mieszkańców Europy Wschodniej). 

Holenderscy Żydzi, oprócz genotypu izraelskiego, posiadają dodatkowo geny typowe dla mieszkańców północno-zachodniej Europy. 

Żydzi sefardyjscy pochodzą również – choć w mniejszym stopniu – od różnych ludów nie-izraelskich, których nazw jednak w raporcie nie wymieniono. 

Gruzinim (czyli Żydzi z Gruzji), jak można się tego spodziewać, są mieszanką Gruzinów i Izraelitów. 
Temanim (czyli Żydzi jemeńscy) są mieszanką jemeńskich Arabów i Izraelitów. 
Żydzi z północnej Afryki (z Maroka, Algierii oraz Tunezji) mają wyjątkowo przeważającą część genotypu izraelskiego. 
Żydzi libijscy są głównie Izraelitami, ale z domieszką genów ludu Berberów. 

Żydzi etiopscy mają niestety przede wszystkim geny etiopskie, z niewielką domieszką genów izraelskich, i to tylko w nielicznych przypadkach. 
Bene Izrael (czyli tzw. Marati, - Żydzi z zachodnich Indii) oraz Żydzi Koczin (albo Malabar Jehudan) z prowincji Kerala w Indiach, posiadają w większości hinduskie pochodzenie w swoim mitochondrialnym DNA, które jest linią matki. Jednakże z linii ojca, mają żydowskie korzenie.

Badania DNA wykazały, że Arabowie palestyńscy (czyli słynni Palestyńczycy), posiadają pewne pokrewieństwo genetyczne z Izraelitami – a mianowicie noszą w sobie starożytny gen izraelski. Przodkami dzisiejszych Palestyńczyków mogą okazać się Żydzi, którzy zamieszkiwali Izrael i w VII wieku n.e. zostali zmuszeni do przejścia na Islam. 

Na początku zakładano, że wyniki badań dotyczą tylko tzw. ‘rdzennych Palestyńczyków’, nie zaś Arabów, którzy zostali przesiedleni na tereny Izraela w czasach Imperium Otomańskiego. Według danych szacunkowych, około 85% Palestyńczyków posiada dalsze lub bliższe pokrewieństwo z narodem żydowskim. 

Koheni i Lewici


Haplotyp Kohen Modal, który należy do haplogrupy oznaczonej jako J, był częścią starożytnego DNA Izraelitów i należał w szczególności do kapłanów Świątynnych z rodu Lewiego. Ta haplogrupa występuje wśród wielu Żydów, zarówno Aszkenazim, Sefardim, jak i Bene Izrael z Indii. 

Badania wykazały, że haplogrupa J – czyli kapłańska – jest typowa nie tylko dla współczesnych Żydów, ale znaleziono ją również pośród Kurdów, Armeńczyków, Palestyńskich Arabów i kilku innych pomniejszych społeczności, których w raporcie nie wymieniono. 

Około połowa aszkenazyjaskich Lewitów, posiada również nie-izraelskie geny należące do haplogrupy R1a1 (typowej dla Słowian). Wielu z ich przodków – będąc Słowianami i Chazarami – przyjęło Judaizm i zostało wszczepionych do izraelskiego drzewa genetycznego.

Choroby genetycze


Jedną z chorób typowych dla Żydów jest tzw. Gorączka Śródziemnomorska, która jest chorobą genetyczną. Na jedną z odmian tej choroby zapadają głównie Żydzi aszkenazyjscy, niektórzy Żydzi irakijscy, Druzowie i Armeńczycy. 

Inna odmiana tego samego genu, powoduje inną odmianę tej samej choroby i występuje u Żydów irakijskich, Żydów północno-afrykańskich oraz Armeńczyków. Niektórzy Żydzi sefardyjscy, Arabowie i Turcy z Anatolii także posiadają ten gen.

Choroba Gauchera występuje równocześnie wśród Żydów aszkenazyjskich i wśród niektórych Europejczyków. Mutacja genu DFNB1, który powoduje głuchotę, występuje wśród tak oddalonych od siebie grup jak Żydzi aszkenazyjscy i palestyńscy Arabowie. Mutacja raka piersi o symbolu 185delAG została wykryta wśród kobiet aszkenazyjskich, jak również wśród Żydówek z Maroka.

Izraelskie pochodzenie


Jak wynika z badań, dzisiejsi Samarytanie są potomkami izraelskich mężczyzn i asyryjskich kobiet. 

Afrykańskie plemię Lemba, które posiada szczątkowo kapłańskie geny z haplotypu Kohen Modal, chociaż nie różni się niczym od rdzennych murzynów, to jednak tradycyjnie wywodzi swoje pochodzenie od izraelskich kapłanów. Szczególnie członkowie klanu Buba noszą bliskowschodnie geny, które zostały znalezione w ich ojcowskiej linii DNA. 

Plemię Lemba tradycyjnie nie miesza potraw mięsnych z mlekiem. Członkowie plemienia nie jedzą również wieprzowiny. Obrzezują swoich męskich potomków – jednak nie w ósmym dniu, jak nakazuje Tora – ale w ósmym roku życia chłopców. 

Całe plemię obchodzi cotygodniowy Szabat i wierzą w jednego Boga Izraela. Pomimo nacisków sąsiednich plemion, Lemba nie zawierają małżeństw z obcoplemieńcami. Według ich własnych legend, izraelscy przodkowie plemienia przybyli do Afryki w VIII wieku p.n.e.

Podobnie wielu hiszpańsko-języcznych Latynosów z południowego zachodu Ameryki pochodzi od tzw. Anusim, czyli hiszpańskich Żydów, którzy zostali zmuszeni do przyjęcia Katolicyzmu. 

Ostatnią z badanych grup, jest lud Mizo z północno-wschodnich Indii, którzy sami siebie określają jako pochodzących z izraelskiego plemienia Manassesa (B’nei Menasze). Jednak badania genetyczny nie zdołały udowodnić w ich przypadku jakichkolwiek związków ze starożytnym Izraelem. 

Musimy przy tej okazji pamiętać, że badania genetyczne nie są wcale doskonałe i wciąż nie potrafią udzielić odpowiedzi na wszystkie pytania. 

Problem polega na tym, że jeśli na przykład matka twojego ojca – czyli twoja babcia – była Żydówką, badania DNA nie zdołają tego wykazać. Jeżeli natomiast ojciec twojego ojca – a zatem twój dziadek – był Żydem, wtedy wyniki badań są w stanie jasno potwierdzić ten fakt. Jakkolwiek, tyczy się to jedynie haplogrupy kapłańskiej J oraz generalnej, afrykańsko-bliskowschodniej haplogrupy E.

Praktyczny wymiar badań


Jak wykazały badania, genetyczna mutacja, którą odziedziczyła jedna piąta Żydów na świecie, zdaje się mieć zbawienne skutki w postaci ochrony przed alkoholizmem. Ten sam ślad genetyczny jest dość powszechny wśród mieszkańców Azji, natomiast o wiele rzadszy pośród białych Europejczyków. 

Dr Deborah Hasin z Uniwersytetu Columbia w Nowym Jorku, która przeprowadzała te niezwykłe badania, tak o tym mówi:
- Wyniki moich badań wzbogacają istniejące dowody, że genetyczna różnorodność niesie z sobą efektywną ochronę przed chorobą alkoholizmu wśród Żydów. 

Mutacja genowa pod nazwą ADH2*2, pomaga organizmowi poradzić sobie z alkoholem płynącym w żyłach. Prawie wszyscy biali Europejczycy nie posiadają odmiany genu ADH2*2.

Poprzednie badania wykazały, że ta odmiana genu występuje u 20% Żydów na świecie. To powoduje, że ludzie ci są skłonni pić o wiele rzadziej i konsumują mniejsze porcje alkoholu. Mają też o wiele bardziej przykrego ‘kaca’.

[Źródło: "Gene helps Jews resist alcoholism" by David Derbyshire, The Daily Telegraph]
Materiał dzięki uprzejmości Towarzystwa Polsko-Izraelskiego
Data:
Tagi: #żydzi #genetyka

Wnecie znalezione

W necie znalezione - https://www.mpolska24.pl/blog/w-necie-znalezione1

Wpisy, opisy, teksty znalezione w necie, zawsze za zgodą ich autora, który nie prowadzi regularnego bloga.
Publikacja tekstu nie oznacza utożsamiania się Redakcji z opinią autora.
Jeżeli ktoś chce by coś opublikować prosimy o maila na adres redakcji.

Komentarze 0 skomentuj »
Musisz być zalogowany, aby publikować komentarze.
Dziękujemy za wizytę.

Cieszymy się, że odwiedziłeś naszą stronę. Polub nas na Facebooku lub obserwuj na Twitterze.