ZUSowskie i podatkowe przywileje przedsiębiorców

Jeśli chodzi o podatek dochodowy, to w przypadku jednoosobowej działalności gospodarczej ma zastosowanie 19% podatek liniowy, co oznacza, że gdy przedsiębiorca osiąga dochód wyższych od górnego progu standardowej skali podatkowej nie płaci podatku wg skali progresywnej (32%), a wciąż liniowe 19%. Korzyść oczywista. Dodatkowo przedsiębiorca ma prawo odliczać od przychodu koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ponieważ przedsiębiorcy, jak sama nazwa wskazuję, są przedsiębiorczy, więc zawsze te koszty sobie jakoś „organizują” (lewe/kupione faktury, leasing auta żony, laptop dla syna, paliwko, itd.). A to oznacza, że w praktyce płacą znacznie niższy podatek dochodowy, od tych którzy są „jednoosobowymi przedsiębiorcami” zatrudnionymi na umowę o pracę tudzież zlecenia.

Jeśli chodzi o oZUSowanie, to jego górna granica wynosi, a raczej odnosi się do 60% średniego wynagrodzenie, co to oznacza, że wykonywanie pracy o wartości powyżej 60% średniego wynagrodzenia jest niżej oZUSowane w porównaniu do „jednoosobowej działalności” wykonywanej w reżimie kodeksu pracy.

Już tylko te dwa przywileje, podatkowy i ZUSowski (inną kwestią jest wyjście z reżimu kodeksu pracy jako takiego), spowodowały, że w naszym pięknym kraju powstało zapewne przeszło 1,5 miliona firm tylko po to, aby te przywileje eksploatować, a dość powszechnym trendem jest, że pracodawcy, szczególnie w dużych miastach, „sugerują” właśnie taką formę „zatrudnienia” wielu osobom, szczególnie tym, którzy zarabiają powyżej w/w 60% przeciętnego wynagrodzenia.

Dla nowych firm ZUS jest jeszcze niższy (coś około 440 zł), a stąd w przypadku młodych osób „presja” na „własną działalność” jest jeszcze silniejsza. Oczywiście można tę zaniżona stawkę przedłużyć na 5, a nawet na 10 lat (takie postulaty też się pojawiają), trzeba sobie jednak zdawać sprawę, że te „nowe firmy” stanowią nieuczciwą konkurencję dla „starych firm”, a zapewne niejeden tata przerzuci działalność swojej firmy na syna…

Te przywileje uzasadnia się m.in. tym, że trzeba „wspierać” przedsiębiorczość, bo przecież to od przedsiębiorców zależy to, czy tworzone jest bogactwo, podczas gdy w istocie rzeczy stanowią one przywileje tylko pewnej grupy zawodowej (właśnie jednoosobowo prowadzących) kosztem pozostałych przedsiębiorców.

To oczywiście (podobnie jak progresja podatkowa) powoduje wypaczoną alokację zasobów wytwórczych, bo przykładowo, to co efektywniej wykonuje pięcioosobowy zespół pracowników, można zastąpić „usługami” kupionymi taniej od sześciu, mniej efektywnych „jednoosobowych przedsiębiorców”.

Ponadto przywileje dla przedsiębiorców powodują potworny wzrost biurokracji. Okazuje się, że 1,5 miliona firm spośród 2 milionów wszystkich zarejestrowanych, to nie żadni tam przedsiębiorcy, a tylko i wyłącznie "wehikuły" niższego opodatkowania, które istnieją jedynie dlatego, że świadczenie pracy poprzez te wehikuły jest niżej opodatkowane.

Te 1,5 miliona firm to zapewne kilkadziesiąt milionów faktur miesięcznie, ich księgowanie, płacenie, rozliczanie, miliony rejestrów VAT, ksiąg przychodów i rozchodów, deklaracji VAT, PIT, deklaracji ZUS. To tylko jedna strona medalu. Po drugiej są tabuny urzędników te deklaracje przyjmujące, rozliczające, sprawdzające, kontrolujące, itd.. Wszak te dodatkowe, sztucznie, bo jedynie przez przywileje podatkowe założone „firmy” ktoś przecież obsługuje, a później się dziwimy, że liczba urzędników wzrasta. 

Tak będzie zawsze, kiedy wykonywanie danej czynności (np. sprzątanie biura), będzie odmienne opodatkowane i oZUSowane, tzn. w zależności od „wehikułu podatkowego”, w ramach którego czynności te są wykonywane. Dlatego też, jak najbardziej potrzebna jest dobra zmiana, ale równanie obciążeń fiskalnych "w dół," a nie tak jak planuje PiS, "w górę".

https://www.facebook.com/KrzysztofSzpanelewskiEuro2014