Profesora Geremka nie da się „wygumkować”

Widzimy jak mali zakompleksieni ludzie biorą do pisania historii na nowo. Tu siebie dopiszą, tam innych „wygumkują”. To Jarosław Kaczyński miał pierwszy upomnieć się o nasze członkostwo w NATO, to Jan Olszewski miał to podchwycić. Potem nastąpiła długa smuta, historia być może się toczyła, ale jej postaci są bezimienne. Z wyjątkiem jednej – prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Wreszcie przychodzi „dobra zmiana” z prezesem Kaczyńskim i ministrem Macierewiczem.

Jakim cudem w okresie smuty Polska weszła do NATO – propagandziści z PiS-u milczą. W ich wersji historii nie ma miejsca dla Lecha Wałęsy i Władysława Bartoszewskiego, dla Aleksandra Kwaśniewskiego i Włodzimierza Cimoszewicza. A zwłaszcza nie ma miejsca dla Bronisława Geremka.

Trwała i – wbrew ich zabiegom – niedająca się „wygumkować” obecność Profesora Geremka w polskiej historii musi Jarosławowi Kaczyńskiemu i jego akolitom szczególnie doskwierać. Bronisław Geremek uosabiał bowiem te wszystkie wartości, które dzisiaj z taką zapalczywością PiS zwalcza – liberalne rozumienie demokracji, rządy w granicach prawa, poszanowanie praw mniejszości, swobody obywatelskie. Parę lat temu wspominając w tym miejscu Profesora napisałem, iż „był Europejczykiem oddanym idei europejskiej integracji, bo to oznaczało dla niego bycie polskim patriotą”. Tak praktykowany patriotyzm budował silną pozycję Polski w Europie. Zaściankowy patriotyzm jaki wyznaje prezes – ksenofobiczny, nieufny wobec naszych bliższych i dalszych sąsiadów – spycha nas na margines Europy i sprawia, że przestajemy być podmiotem europejskiej polityki.

Myślę, że Profesor patrząc z tamtej strony na to, co się teraz dzieje w naszym kraju, nie załamuje rąk. Wie bowiem – także jako znakomity badacz dziejów – że nieraz przychodzi w historii czas na małość i tandetność, bezprawie i bezczelną hucpę, ale nie trwa on wiecznie. To co złe ostatecznie okaże się słabsze od pragnienia wolności – dla której tak wiele zrobił Bronisław Geremek.